BR>

Zo pleit Reynders ervoor niet onmiddellijk naar een 'perfect' akkoord te streven, maar ten minste een minimumcompromis te bereiken dat in de loop van de tijd kan evolueren. Zo is het voor hem niet nodig onmiddellijk 20 procent te heffen op spaargelden, maar te beginnen met een minimum dat na verloop van tijd kan toenemen.

De gelijkschakeling van de belasting op spaartegoeden in de verschillende lidstaten van de Europese Unie, is een dossier dat al jaren aansleept. Verschillende lidstaten (waaronder België) moeten met lede ogen toezien hoe rijke particulieren de belastingen ontduiken door hun fortuinen over de grens te parkeren, en precies in die landen waar dergelijke belasting niet of nauwelijks bestaat. Een eenvormige Europese bronbelasting zou die kapitaalvlucht ongedaan kunnen maken. De Europese Commissie stelt een minimumtarief van 20 procent voor.

Dwarsliggers

Belangrijkste dwarsligger is Groot-Brittannië. De Britten vrezen dat een Europese belasting Londen zal onttronen als wereldcentrum voor de handel in internationale obligaties (de zogenaamde

eurobonds

). Het Groothertogdom Luxemburg wil om dezelfde reden dan weer een uitzondering voor particulieren die hun spaargeld in beleggingsfondsen stoppen. En eigenlijk alle landen vrezen dat de rijke particulieren voortaan hun fortuin naar Zwitserland, Liechtenstein of andere belastingparadijzen buiten de EU versassen.

Op de Europese Top van Helsinki in december vorig jaar was de EU er niet in geslaagd het Britse verzet tegen een Europese harmonisering van de belasting op spaargelden van derden te breken. De Britse minister van financiën Gordon Brown hield het been stijf en de kwestie werd naar een groep van topambtenaren verwezen die ten laatste tegen eind februari hun eerste vergadering moeten houden en tegen de Europese Top van Feira in juni verslag moeten uitbrengen.