De sleutel voor het herkennen van de risico's op levensbedreigende ritmestoornissen bij het sporten ligt bij de sportbeoefenaar zelf. Deze moet aan zichzelf en zijn omgeving durven toegeven dat er verontrustende symptomen zijn. Dat schrijft prof. Hein Heidbüchel in de UZ Gezondheidsbrief in reactie op een aantal recente plotse overlijdens van sporters zoals Miklos Feher en Marc-Vivien Foe.

Volgens recente studies lopen 1 op 50.000 sportbeoefenaars per jaar risico op een plotse dood. Het risico is iets groter voor mannen en neemt toe met de leeftijd. Plotse dood komt ook voor bij mensen van vergelijkbare leeftijd die niet aan sport doen. Sportbeoefenaars lopen een risico dat 2,5 keer hoger ligt.

Het risico mag echter niet overdreven worden, want globaal genomen is en blijft sport gezond. Dit blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat wie aan sport doet na een hartinfarct een grotere overlevingskans heeft dan wie dat niet doet.

Het is praktisch en financieel onhaalbaar om iedereen die aan sport doet vooraf grondig op alle mogelijke risico's te onderzoeken. Heidbüchel stelt daarom voor dat iedere sporter aandacht schenkt aan mogelijke tekenen die op een hartprobleem kunnen wijzen zoals het plots zwart worden voor de ogen, het bijna of helemaal flauwvallen, een plots opkomende ademnood... en deze verder te laten onderzoeken. De meeste atleten die plots overleden, hadden voordien last gehad van zulke symptomen.

Om het risico te bepalen stelde hij ook een indicatieve lijst van acht vragen samen. Hierin wordt gepeild naar problemen in het verleden met hartgeruis, pijn in de borst, duizeligheid, neiging tot flauwvallen..., de aanwezigheid van famieleden die vroegtijdig overleden aan een hartkwaal of aan hartaandoeningen leden, problemen met kransslagaders... Ook het gebruik van gevaarlijke middelen zoals anabole steroïden, roken of de aanwezigheid van verhoogde cholesterol of bloeddruk kan een indicatie zijn.