Het voorstel beoogde de volledige opspoorbaarheid te garanderen van alle wapens die het land binnenkomen. Het bezit van alle vuurwapens werd verboden behalve als men over een vergunning beschikte. Het voorstel, dat eigenlijk een regeringsinitiatief was, verstrengde tevens de voorwaarden om wapenhandelaar te worden, voerde een registratie van alle wapens in en regelde het toezicht op de wapenverkoop.

In de commissie had de tekst reeds tot verhitte discussies geleid binnen de meerderheid. Vooral een aantal leden van PS en MR zagen het voorstel niet zitten omdat ze vreesden voor de tewerkstelling in de Waalse wapenindustrie. Uiteindelijk raakte het voorstel op de valreep toch nog in de plenaire vergadering. Nadat het eerst nog eens terug naar commissie gestuurd werd, stemde een meerderheid in met een amendement op artikel 11 dat de voorwaarden vastlegt voor het bezit van wapens.

Eens een amendement in plenaire zitting aanvaard is, kan de stemming over de hele tekst pas vijf dagen nadien plaatsvinden, wat gezien de ontbinding van het parlement niet meer mogelijk is. Het wetsvoorstel diende overigens toch ook nog in de Kamer besproken worden, wat ook al niet meer in de legislatuur mogelijk was.