Zo gaat het ook met onze Limburgse dialecten. Onmiddellijk na WO II mochten we geen dialect meer praten in de middelbare scholen maar alleen nog abn. Voor bejaarde grootouders is dialect nog de spreektaal. Hun kinderen spreken algemeen nederlands en soms nog wat dialect. De kleinkinderen worden uitsluitend in het nederlands opgevoed en leren nu van oma en opa wat dialect. Stad Genk voert nu tweetalige straatnaamborden in. Dit is niet toe te juichen voor Genk als economische hoofdstad van Limburg en als multiculturele stad met meer dan vijftig nationaliteiten en talen. Er zijn misschien in Genk meer Italiaans- of Turkssprekende inwoners dan mensen die het Genker dialect zijn opgevoed en het nog spreken of ‘kalle’. Hou het simpel en overbelast de straatnaamborden niet.