De opbrengst zal de werking van Tandem ten goede komen. Dit genereus gebaar van René werd met de nodige aandacht in de verf gezet, zowel muzikaal als met eervolle woorden. Gastspreker, leeftijdsgenoot, Armand Mesotten wist met gepaste flair René’s leven kleurrijk te schetsen. Hij vertelde over hun gemeenschappelijke jeugd in het toen nog boerencentrum van Diepenbeek. Later scheidden hun wegen en vatte Réné de onderwijzersopleiding aan. Het was ginder dat de docenten zijn artistieke kantje wisten te ontdekken en verder te ontwikkelen. Tijdens zijn eindexamen in de Normaalschool wist hij de docent van dienst te ontroeren met een gigantische bordtekening. René kwam als onderwijzer terecht in de jongensschool van Lutselus. Daar wijdde hij menige zesjarige in in het leesonderwijs.

Tot aan zijn pensioen in 1980 bleef hij er werkzaam. Intussen had hij ‘kennis gekregen’ met één van de kleuterjuffen, Maria Gilissen. Ze werden een paar en vestigden zich in de Stationsstraat in Diepenbeek. Hun huwelijk werd gezegend met een zoon, Johan, die thans in heel Europa bekend staat voor zijn geneeskundige know how. Naast het leiden van een zangkoor bleef René ook op kunstzinnig gebied actief. Schilderen en tekenen bleef zijn passie. Hoeveel werken we in zijn atelier op zijn zolderkamer terugvinden, gewoon ongelooflijk. Met hetgeen René in zijn leven bijeen geschilderd en getekend heeft kan je bij manier van spreken ieder huis van Diepenbeek met een kunstwerk voorzien. Maar thans nemen zijn krachten af, de leeftijd eist zijn tol. Ook het gemis aan Maria, die intussen al 10 jaar overleden is, weegt hem zwaar. Tijdens het bezoek dat we hem brachten, een week na het huldemoment, mijmert hij over hetgeen voorbij is, maar hem toch zoveel goede herinneringen opleverde. Hij vertelt fier over de talrijke bezoeken die hij bracht aan allerhande kunsttentoonstellingen over het gehele land. Een bezigheid waar hij tot over enkele maanden nog veel genot uit putte. Zijn mijmeringen balanceren enerzijds tussen het blije, contente en het weemoedige, gelaten anderzijds. Af en toe een zucht brengt hem van de ene herinnering in de andere, en daarvan heeft ie er massa’s.

René Auwerx is een monument voor Diepenbeek. Een man die zijn stempel (lees: penceel) drukt op de Diepenbeekse geschiedenis. Het feit dat er vorige zondag zoveel sympathisanten aanwezig waren op zijn eerbetoon stemt hem optimist. En het is zo dat ie de tijd die hem nog rest wil vullen: dankbaar voor wat was en hoopvol voor hetgeen hij nog mag ontmoeten op zijn levenswandel. René vriend, we hopen nog lang van je aanwezigheid te mogen genieten, want jij geeft Diepenbeek kleur!