Al van na de sluiting van de Mijn te Beringen (1989) is men studies aan het maken geweest, het vroegere Minepolis dat om gekende redenen( wegens niet haalbaar en onvoldoende toegezegde verbindingen) werd afgeblazen. Daarna werd er een stuurgroep opgericht (2002) De studie van Kleio werd in December 2003 opgeleverd waarbij vooral het Erfgoedpark uniek werd bevonden, en dan vergeet ik nog het Masterplan Mijnerfgoed Beringen waarbij men parking aan de kolenhaven voorziet, en toegang tot de Mijncite via het spoor.

Het niet erkennen als Doelstelling 2 gebied voor deelgemeente Koersel, (waar deze cite trouwens gelegen is)zal investeerders zeker niet aantrekken, integendeel, dit was een administratieve vergissing die nog altijd niet is rechtgezet?

De stad Beringen heeft reeds lang vooraleer de Provincie en of het Vlaamse gewest via subsidiëring het Mijnmuseum ondersteunende inspanningen geleverd om het Museum overlevingslevenskansen te gunnen. Nu Dertien jaar na de Mijnsluiting in Beringen is er eindelijk een doorbraak voor de best bewaarde Mijncite van Limburg; en gaat de Provincie eindelijk de kar trekken, zeker ook omdat de Vlaamse regering beslist heeft om van de LRM een Extern Verzelfstandigd Agentschap te vormen, waarbij de LRM nu de gelegenheid krijgt om via het gekende PPS systeem te kunnen deelnemen.

Ook het ‘Lisom’ is in deze een belangrijke partner omwille van de beschikbare middelen die vroeger reeds door de Vlaamse regering voor de Mijncite van Beringen voor de Toeristische ontwikkeling als Toegangspoort zijn vrijgemaakt 11,7 miljoen € uit de LRM pot.

Het is nu of nooit anders blijft er alleen nog het scenario van declassering of ruïnering voor de rest van de Mijncite over , zoals bij de Directeurswoning van de Mijn, van Beringen.