Het voorbije weekend liepen Robby en Dora nog samen mee met de Bokkerijdersrun in Wellen. “Het klikte meteen tussen ons”, zegt Robby. — © Tom Palmaers
Robby (35) is blind, maar loopt straks al zijn tweede marathon
Een touw en een begeleider die hem de nodige instructies geeft. Zo loopt de Truiense Robby Swerten (35) tientallen kilometer per week. Dat hij zo goed als blind is, houdt hem niet tegen. In november staat hij aan de start van de marathon van New York. En dat is al zijn tweede marathon.
De marathon van Gent, de 20 km door Brussel, de Antwerp 10 Miles… Robby is niet aan zijn proefstuk toe. In november staat hij aan de start van de New York City Marathon en vervult hij weer een van zijn loopdromen. En als zo’n marathon op zich nog niet spectaculair genoeg is: Robby doet het als slechtziende. Samen met zijn begeleider Dora Dirix (61) uit Messelbroek (Scherpenheuvel-Zichem) loopt hij de volle 42,2 km voor de Cliniclowns.
“Sinds mijn geboorte ben ik zwaar slechtziend”, vertelt Robby. “Ik heb dus nooit anders geweten. Met mijn linkeroog zie ik helemaal niets, met mijn rechteroog kan ik van heel dichtbij een heel klein beetje zien. Lopen doe ik al graag sinds de turnlessen op de lagere school. Al was dat toen nog niet zo intensief. Daar ben ik pas enkele jaren geleden mee begonnen. Omdat ik iets wilde terugdoen voor de Brailleliga, sloot ik me aan bij hun loopteam voor de 20 km door Brussel.”
Robby en Dora tijdens de Bokkerijdersrun in Wellen. “Via het touw voel ik welke richting ik uit moet”, legt Robby uit. — © Tom Palmaers
Loopmaatje
Tot dan had Robby nog nooit zo’n lange afstand gelopen. “Ik moest vanaf nul beginnen”, vertelt de Truienaar. “Daarom startte ik met fitnessen. In het fitnesscentrum hebben ze mij heel hard aangemoedigd en geholpen. Als blinde kan je met een stok lopen, maar dat vind ik zelf niet zo handig. Ik doe het met een touw en een begeleider. We hangen dat touw allebei los rond onze pols tijdens het lopen. Mijn begeleider geeft ook wel aanwijzingen als er een obstakel is zoals een paaltje of opstapje. Maar als hij of zij zoiets zelf te laat ziet, voel ik via het touw welke richting ik uit moet.”
Voor zijn eerste 20 kilometer moest Robby dus op zoek naar iemand om mee te lopen. “Die heb ik redelijk vlot gevonden”, vertelt de Truienaar. “Al is dat ook niet zo simpel. Die mensen moeten dat zien zitten én we moeten hetzelfde tempo lopen. Voor de marathon train ik nu samen met Dora. Elk jaar ga ik via VeBeS, de Vereniging van Blinden en Slechtzienden Licht en Liefde, op een tiendaags wandelkamp in de Oostenrijkse bergen. Tegen mijn begeleidster vertelde ik over mijn loopambities. Zij wist toevallig dat Dora zich ingeschreven had voor de marathon van New York en dat ze nog een loopmaatje zocht. Zo kwamen we met elkaar in contact. Het klikte eigenlijk meteen, onze passie voor lopen helpt daar wel bij.”
Dubbele concentratie
Op de Tungrirun. “Tijdens wedstrijden dragen we telkens ons T-shirt van de Cliniclowns om wat reclame te maken.” — © rr
“Dora heeft al meerdere marathons gelopen, maar had nog nooit iemand met een visuele handicap begeleid. In het begin was het dus wat zoeken”, vertelt Robby. “Ze moet ook dubbel geconcentreerd zijn: ze moet niet alleen zelf op de weg letten, ze kijkt ook voor mij. Maar intussen loopt dat vlot. De marathon van New York lopen we voor de Cliniclowns, maar dat kost wel wat geld. We moeten allebei minimaal 2.500 euro inzamelen, bovenop onze reiskosten. Daarom organiseren we acties en promoten we onszelf zo veel mogelijk op loopwedstrijden. Momenteel staat mijn teller op zo’n 1.200 euro.”
Ook al is Robby een fervent loper, zo’n marathon vraagt toch wat voorbereiding. “Ik ben midden maart gestart met trainen”, vertelt hij. “Drie tot vier keer per week loop ik op de loopband. Dat is telkens één lange duurloop van zo’n 20 km, de andere dagen loop ik 5 of 6 km om wat tot rust te komen. Ook probeer ik één keer per week samen met Dora te lopen. Omdat ze in Messelbroek woont, is het niet zo simpel om af te spreken. We doen ook regelmatig mee aan wedstrijden. Zo liepen we samen al de 10 Miles in Antwerpen, de Tungrirun in Tongeren en afgelopen weekend nog de BokkerijdersRun in Wellen. Daar dragen we ook telkens ons T-shirt van de Cliniclowns om wat reclame te maken.”
Dodentocht
Dat de twee intussen goed op elkaar ingelopen zijn, mag blijken uit hun tempo. De 10 Miles (16 km) liepen ze uit in 1 uur en 27 minuten, de Bokkerijdersrun (10 km) liepen ze met een gemiddelde van 5,16 minuten per kilometer. “Waar een wil is, is een weg. Dat is mijn motto en dat wil ik ook aan iedereen meegeven”, zegt Robby. “Met mijn deelname aan de marathon van New York wil ik aan jongeren tonen hoeveel je kan bereiken. Niet alleen als slechtziende, maar ook als jongvolwassene. Wat er verder nog op mijn lijstje staat? Tot voor kort was de marathon van New York mijn grote droom. Die kan ik nu vervullen. Daarna zou ik graag de Dodentocht eens willen wandelen.”
Robby steunen voor zijn deelname aan de marathon van New York, kan via deze link.
Hoofdpunten
ANALYSE. “Ti Ta Trésor: Genkse Tovenaar is verdiende Speler van het Seizoen”
Peter Croonen, the day after: “Ik kijk al vooruit, wij willen naar Europese poules”
Scheidsrechterbaas legt uit waarom Genk geen strafschop kreeg in kampioenenmatch tegen Antwerp: “Geen goedkope penalty’s”
In het hoofd van de Genk-supporter: “Voor fans is dit erger dan voor meeste spelers”
Lees meer
Drie Truiense balsportverenigingen krijgen onderdak in nieuwe sporthal van Hasp-O Centrum
DDC Company uit Sint-Truiden pakt goud op het Europees kampioenschap in Kalkar
Jonge kankerpatiënten beleven luchtdoop: “Boven in de lucht vergeet je precies alles”
Nieuwe toeristische trend in gevaar door vier cabines in Sint-Truiden