De docu brengt de laatste dag van Remco Evenepoel in de Giro in beeld. Eigenlijk voelde hij ’s ochtends de bui al hangen. “Is de dokter in de buurt? Mijn neus zit wat vast.” Op dat moment lijkt het nog opgelost met wat neusspray, maar niets is minder waar.

“Ik hoop dat ik niet ziek aan het worden ben.” Het zijn profetische woorden van de wereldkampioen in de auto van Soudal-Quick-Step, gericht aan zijn mama Agna. “Verzorg u en luisteren, hè”, reageert ze. Zijn vrees werd werkelijkheid en het advies van zijn mama opgevolgd.

Opgave Evenepoel was het harde verdict. Average Rob had de wereldkampioen als een van de eersten aan de lijn: “Ai ai, wat maak je nu weeral mee? Ik zag het nieuws op mijn gsm en dacht ‘dat kan echt niet’. Putain, dat is een 1 aprilgrap of zo. Daar gaat de droom voor dit jaar.”

Evenepoel zelf reageerde eerlijk: “Het was een dikke slag in mijn gezicht, maar ik moet proberen de knop om te draaien en te vergeten wat er allemaal is gebeurd.”

Een van de lastigste momenten was de zware boodschap meedelen aan zijn ploegmakkers. “Het sloeg ook bij hen in als een bom. Iedereen werd er stil van”, vertelt ploegleider Klaas Lodewyck.

De wereldkampioen kreeg het ook zelf moeilijk toen hij de boodschap bracht. “Sorry dat ik jullie verlaat jongens. Voor alles wat jullie altijd opofferen voor mij. Ik wil niet huilen want anders huilt straks iedereen, maar ik heb al een paar keer gehuild.”