Cie Tartaren is een theatergezelschap uit het Leuvense dat nu ook een poot aan het uitbouwen is in Genk. Hun doel: kunst linken aan de samenleving, vooral bij ‘kwetsbare’ mensen die anders niet zo snel met cultuur in aanraking komen. Die mensen worden actief betrokken in het maakproces en spelen mee in het resultaat. In de regiestoel zit Layla Önlen (44) uit Pelt. Ze studeert dit jaar af als theaterdocent en regisseur aan de Toneelacademie van Maastricht.

“OverLeven gaat over elkaar begrijpen en respect, ook al zijn we allemaal verschillend. Het gaat over de plaats van het individu in een grotere groep mensen en het recht om te zijn wie je bent”, zegt Önlen. “In dit geval gaat het om de inwoners van de wijk Vlakveld tussen Kolderbos en het centrum van Genk. Zoals op andere plaatsen zijn er ook daar wel eens fricties. Het pleintje wordt 's avonds ingepalmd door jongeren en die maken wel eens kabaal of doen aan pesterijen. Of iemand in de buurt zet de vuilniszakken te vroeg buiten, wat tot een burenruzie kan leiden. Dat soort verhalen hebben we bij de bewoners gesprokkeld en in de voorstelling verweven. En het zijn de bewoners zelf die in het stuk meedoen, buiten, op het Vlakveldplein.”

Theaterervaring is niet nodig. “Het maakproces is even belangrijk als het resultaat”, zegt Önlen. “We willen mensen met elkaar verbinden. Dat er een 50-tal mensen uit de wijk meedoen, is al een eerste stap. Er zijn 12 spelers die de kern van het stuk uitvoeren. De jongste daarvan is 24, de oudste 79. Daarnaast doen ook leden van een plaatselijke wandelclub mee, humanioraleerlingen en een aantal jongeren die ’s avonds op het pleintje rondhangen. Dat ook zij meedoen, is haast een mirakel. Eerst hebben ze het wat afwachtend bekeken, maar daarna gaven ze toch aan dat ze graag wilden meedoen.”

Aardbeving

Layla Önlen, dochter van een mijnwerker, groeide op in Neerpelt. Ze werkte 15 jaar als sociaal werkster tot ze voor haar jeugddroom ging. “Ik was altijd geboeid door cultuur en kunst, maar dat kwam thuis vroeger niet aan bod. Maar ik heb met respect voor mijn familie mijn eigen plaats verworven. De keuze om voor theater te gaan, is de beste beslissing uit mijn leven. Ondertussen zit het sociale nog altijd in mijn DNA. Ik vind cultuur een geweldig middel om een nieuwe taal te creëren die iedereen kan begrijpen.”

Haar roots liggen in Hatay: het gebied dat hard werd getroffen door de aardbeving. “We hebben veel familie verloren in Turkije”, zegt ze. “De laatste weken waren zwaar. Ik twijfelde of ik het stuk nog wel kon maken. Maar ik voelde ook de passie en de liefde bij de mensen die meedoen in OverLeven. Zij gaven me de kracht om door te doen. De jongeren verbinden in de voorstelling huizen met elkaar met linten. Zoals in Turkije tal van mensen samenwerken om de getroffen gebieden weer op te bouwen, zo proberen wij met theater een nieuwe wijk te creëren. De helft van de opbrengst van de tickets gaat via 1212 naar de slachtoffers in Turkije en Syrië. En wie meedoet aan de voorstelling, krijgt tickets voor een voorstelling naar keuze in C-mine.”

Op 17, 18 en 19 maart om 17.30 uur Vlakveldplein Genk. Het stuk begint aan de Parkbegraafplaats Genk-centrum (Erepark). Info: www.tartaren.be