Wie tegenwoordig in het Guldensporenstadion komt, kan maar beter uitkijken om niet onderuit te worden gereden door een haastige en gedreven e-steprijder. Van Bernd Storck kan je alles verwachten, op Belgische en Duitse wegen zweert hij bij de dure bolides uit zijn heimat. Maar om van de kleedkamer naar het oefenveld, de eetruimte of naar zijn bureau in de containers op de parking te rijden, neemt hij zijn geel-zwarte step. David Henen (26) kan erom lachen. Ook hij leerde Storck de afgelopen maanden kennen en is onder de indruk. “Hij veranderde hier echt alles. Respect hoe hij dat durft en ook aanpakt. In korte tijd waait hier een compleet andere wind en deze club had dit ook nodig. Daarom ben ik er ook 100 procent van overtuigd dat we straks het behoud afdwingen. Omdat we te veel kwaliteit hebben en ook omdat deze coach net op tijd kwam.”

Gebeld door Belhocine

Henen vertelt het met overgave. Heerlijk om hem enthousiast te horen vertellen over zijn Togolese moeder, zijn Luikse papa, zijn fantastische jeugd in Libramont en zijn voorliefde voor de Ardennen Maar ook over zijn gezin, dat het naar de zin heeft in de nieuwbouwwijk in Zwevegem en de plaatselijke school waar zijn zoontje van 2,5 jaar zoveel bijleert dat papa ’s avonds zijn ogen en oren niet meer gelooft. Of over zijn carrière, die hem via de jeugd van Anderlecht en Standard al tot in Monaco, Olympiakos, Everton, Fleetwood, Charleroi, Grenoble en nu dus Kortrijk bracht, waar hij hij terechtkwam op vraag van Karim Belhocine, ook al zijn coach in Charleroi. “Wat doe je als een trainer je terugvraagt? Dan ga je toch en dat deed ik ook. Maar Karim deed alles, behalve mij op het veld zetten. Waarom weet ik niet, we zijn de beste vrienden. Nu nog belt hij mij en is dan vol lof, ik begrijp het echt niet.”

Adnan Custovic zag het meer zitten in de flankaanvaller, maar hij bleef niet lang en dan kwam Storck. “Hij liet onmiddellijk merken dat hij mij nodig had. Tijdens de WK-break kreeg ik een pijnlijke trap in een oefenwedstrijd tegen Antwerp. De volgende dag geraakte ik nog amper mijn bed uit en kon niet meer stappen. Een kuitblessure, zo bleek, en acht weken aan de kant. Maar Storck hield woord en zodra ik weer fit was mocht ik opnieuw spelen.”

Boezemvrienden

Henen was erbij tegen Standard, Anderlecht en Zulte Waregem en Kortrijk verloor geen enkele keer. “We moesten altijd 9 op 9 gepakt hebben, maar we gaven nog twee keer een voorsprong weg in de slotfase, echt doodzonde”, zucht Henen, die door Storck als op rechts als wingback wordt uitgespeeld. “Wie had dat ooit gedacht dat ik nu als piston in de ploeg zou staan? Ik had het nog nooit gedaan en het is hard werken, want onder deze coach moet je werken en lopen, maar ik doe het graag, want het rendeert.”

Ook zaterdag tegen zijn ex-ploeg Charleroi zal de nieuwe piston van Storck op en neer moeten rennen. “Ik kijk er echt naar uit, het is de eerste keer in mijn leven dat ik tegen Charleroi zal spelen. Ik had er een mooie tijd, Felice Mazzu, dat is mijn tweede vader en Joris Kayembe en Marco Ilaimaharitra zijn mijn boezemvrienden, mes potes zoals wij zeggen. We zijn nog samen naar Dubai geweest, maar zaterdag wil ik daar niks van horen en gaat het om de punten. Wij moeten winnen en alles moet daarvoor wijken.”