Sommige planten slagen er in om ons - het ganse jaar door - te bekoren. In de zomer met hun bloemenpracht en in de winter met hun prachtige vormen van verdorde plantdelen. Kaardenbol is er zo eentje. Menig natuurfotograaf heeft ooit zijn lens gericht op deze opvallende - en grote kunstwerkjes. Met zijn ruim anderhalve meter torent hij, op dit moment, mooi boven alle andere planten uit.In de zomer biedt de kaardenbol een bron van nectar voor allerlei insecten. Zij bezoeken de bloemen, die cirkel per cirkel opengaan vertrekkende van het midden van de bol, met plezier. In het najaar komen heel wat vogelsoorten de zaadjes uit de vakjes van de bol peuteren. Distelvinken zijn er zot van. Kaardenbol is een bron van geluk voor heel wat soorten. Maar laat je niet bedotten, want ze hebben ook een donker kantje.De schuin opstaande bladeren staan tegenover elkaar en vormen zo kommetjes. Ik durf ze al eens te vergelijken met natuurlijke frietzakjes. Na een regenbui of door de morgendauw raken ze gevuld met water. De ganse plant staat vol met venijnige stekels. Maar net aan die frietzakjes ontbreken ze. Toeval of niet? Want diertjes die even een slokje komen nemen, donderen wel eens in die dubieuze frietzak. Er terug uitraken, is een hele onderneming. Want zonder stekels om je aan vast te klampen, glijden de slachtoffers constant terug in het water. Met het dramatische lot van de verdrinkingsdood tot gevolg. De drenkelingen worden dan verteerd door allerlei bacteriën. Onze kaardenbol neemt met plezier de - op die manier - vrijgekomen voedselstoffen op als extra energie. Zonder sporen achter te laten. Opgelost, als het ware. De perfecte moord met een frietzak als moordwapen.

https://limburgs-landschap.be/