Karin sprak als als moeder van twee BV-kinderen maar ook, als enig kind, dochter van een hypochondrische moeder met medicatieproblemen en erg theatraal gedrag. Reeds toen Karin 10 was werd ze opgezadeld met de suïcidale neigingen van haar moeder. Deze balancerende beschrijving was vaak komisch maar steeds schijnend. Heeft ze ooit een moederfiguur gehad waar ieder kind recht op heeft? Karin wist alles te brengen met flegma en overtuiging. Zonder verwijten legde Karin de vinger op de wonde bij dokters, ziekenhuizen, psychiatrische instellingen…De slotapotheose met de urne van haar moeder en het ontroerende lied op het einde lieten niemand onberoerd.De aanwezigen kregen weer waar voor hun geld met koffie en gebak erbovenop.