Het Belgisch duo probeerde zich meteen te mengen in de sprints, het leverde halfweg drie puntjes op. Te weinig, maar de wissels verliepen niet perfect. Het werd duidelijk: een bonusronde nemen zou noodzakelijk zijn om een medaille te pakken. Het duo won op veertig ronden van het einde de sprint (met de bijhorende vijf punten) en zette door. Maar ze werden teruggenomen. Voor de slotspurt (met dubbele punten) sprokkelden ze nog vijf punten. Ze stonden zo op een vijfde plaats. Om een medaille te pakken moesten ze die slotspurt winnen en hopen dat Italië niks pakte. Maar dat lukte niet. Finaal werden ze vierde. Op twee punten van brons. Groot-Brittannië (Archibald-Barker) pakte goud, Frankrijk (Copponi-Berteau) zilver en Italië (Balsamo-Guazzini) brons.

“We deden mee voor de medailles, maar het is niet omdat we de wereldkampioenen zijn dat we elke keer een medaille gaan pakken”, reageerde Kopecky achteraf. “We sprokkelden punten en probeerden rond te rijden. Dat laatste lukte niet.” Bossuyt beaamde: “Of dat door die regenboogtrui komt, weet ik niet maar ze willen precies niet met ons doorrijden. En met die wissels zat het vaak niet mee, ook door bepaalde ploegen - Zoals Nederland - die een beetje overal reden.”

Toch vliegt Kopecky maandag met een goed gevoel naar Spanje. “Ik ga een week op stage met SD Worx in Calpe. Ik wil er meteen staan in de Omloop Het Nieuwsblad. Dit EK heeft mij vertrouwen gegeven.”

En nu naar Spanje

Ook Bossuyt trekt naar Spanje, ze rijdt er met Canyon-SRAM de Ronde van Valencia. “Ik wil ook op de weg een stap hogerop zetten. Het team helpen als het moet, maar ook zelf finales rijden. Ik was nog niet super op dit EK omdat ik pas zes weken geleden werd geopereerd aan mijn sleutelbeen. Dat ik toch zilver won in de puntenkoers en net geen medaille met Lotte pakte in de ploegkoers doet het beste verhopen voor wat komen gaat.”