De afvalling is simpel: om de twee ronden valt de laatste renster af. Het komt er dus op aan om je niet te laten verrassen in het gewoel. Kopecky bleef heel de tijd attent voorin. De race werd even geneutraliseerd na een val, maar onze landgenote bleef de focus houden. Toen ze alleen nog met de Nederlandse Maike van der Duin en de Française Valentin Fortin overbleef was de medaille een feit. Voor het goud ging het finaal tussen haar en Fortin. Na een spannende spurt hield ze net stand. “Ik had heel de wedstrijd onder controle”, vertelde ze achteraf, met een doos caramelsnoepjes en een pak kaas in de hand. Een cadeautje van de organisatie voor wie zich naar het podium rijdt. “Die slotspurt was nipt, maar ik had eigenlijk nog over. Ik voelde haar komen in de bocht. Ik wist dat ik op kop zou moeten beginnen. Ik begon zeker niet te vroeg te spurten, ik had er misschien ook een langere sprint van kunnen maken.

Kopecky werd vorig jaar al Europees en wereldkampioene in de afvalling. Het is een pistenummer dat haar ligt. “Ja, jammer dat het geen olympische discipline is. Al begrijp ik het wel, het is soms een beetje kamikaze.”

Wel een olympisch nummer is het omnium. Kan Kopecky daar vrijdag ook scoren? “Op het EK twee jaar geleden pakte ik zilver, maar voor de rest viel het steeds een beetje tegen. Ik hoop vooral eens goed te starten in het eerste nummer, de scratch. Want de afvalling, temporace en afsluitende puntenkoers zijn steeds goed. Maar ik wil die niet starten met een te grote achterstand. In ieder geval: dit is een mooie start van het seizoen. Nu al. Ik weet dat ik goed ben, het is toch altijd een beetje afwachten.”

Zondag komt Kopecky nog een derde keer in actie. In de ploegkoers met Shari Bossuyt, opnieuw in het de regenboogtrui. De puntenkoers, die ze vorig jaar ook won op het EK, rijdt ze zaterdag niet.