“Vandaag ben ik jarig”, vat Struyf haar Facebookpost aan. “Eerst en vooral, wat ben ik blij met mijn leeftijd, mijn jaren, mijn ervaring , mijn lijf dat mij al zovele jaren sterk en gezond door het leven heeft gedragen. Ik ben dankbaar om elk jaar dat ik mocht en mag leven. Ik omarm mijn leeftijd, ben er oprecht blij mee en wil er niet jonger of ouder uitzien dan ik ben. Ben gelukkig dat ik een tv-reeks maak, die jong én oud kan beroeren. Dat ik met mensen van verschillende leeftijden werk. Dat we in Noorwegen jong en oud bezoeken. Dat jong én oud massaal naar deze reeks kijkt.”

Tot zover het positieve. Want dat ze in elk interview vragen krijgt over haar leeftijd, dat is ze naar eigen zeggen wel beu. “Hoe lang ik nog door wil gaan? Wanneer ik van plan ben op met pensioen te gaan? Hallo? De pensioenleeftijd is tegenwoordig 67 jaar. Of ik soms plastische chirurgie overweeg? Neen dus. Botox gebruik? Ook niet. Dat ik wel een erg uithuizige “oma” ben. Pardon? Ik ben een vrouw, alleen “oma” voor mijn kleinkinderen. Dat het toch straf is dat ik als “oudere vrouw” nog altijd kansen krijg op tv? Gaat het zo’n beetje? Stellen ze die vragen ook aan mijn mannelijke collega’s?” Discriminatie op basis van leeftijd is dagelijkse kost, schrijft Struyf nog. “Overal, en zeker in de media, is het motto: jong, jong, nieuw, nieuw. Oud staat voor: grijs, saai, uitgeblust.”

In een interview met VRT nieuws voegt ze eraan toe dat ze er al jarenlang mee geconfronteerd wordt. “Vanaf 45 à 50 jaar beginnen zulke vragen te komen en des te ouder ik word, des te meer het er zijn. Ik ben dat beu, net als de stereotypen waarmee oudere mensen worden afgeschilderd. Termen als grijs, afgeleefd, vermoeid en ballast vliegen je om de oren, maar tegelijkertijd wordt wel de pensioenleeftijd opgetrokken tot 67. In plaats van oudere mensen te verwelkomen en te zeggen goed dat jullie de economie mee stimuleren, worden we vanaf ons vijftigste richting uitgang geduwd.”

Het gebeurt vaker bij vrouwen dan bij mannen, meent Struyf. “Ik ga simpelweg niet meer antwoorden op die vragen. Of ik kaats de bal terug en vraag hen of ze ook aan Tom Waes, Rudi Vranckx of Ivan De Vadder vragen over rimpels zouden stellen, want zij hebben die net zo zeer als ik.”