“We vieren ons parelen jubileum”, lachen zaakvoerders Jorg Van Gutschoven en Bart Claes. “Daarom organiseren we ook een ‘week van de liefde’, eindigend op Valentijn. Van alle koppels die hier huwden zouden we graag foto’s verzamelen, die de Diepenbeekse kunstenaar Steven Thoelen samenbrengt in een ‘groeiend’ kunstwerk, waar de koppels die hier in de toekomst gaan trouwen, ook hun plekje in krijgen.” 

“Het kunstwerk moet begin april klaar zijn, wanneer we de trap naar de loft op onze bovenverdieping openen”, leggen Jorg en Bart uit. “Vanaf dan beschikken we boven de feestzaal over een ruimte die huwende koppels de hele dag en nacht ter beschikking krijgen. Zo kunnen ze zich opfrissen maar ook in alle rust blijven overnachten na hun feest. Maar onderweg, langs de ‘Trap naar de hemel’ komen ze dan beelden tegen van de mensen die hen hier in de zaal zijn voorgegaan.”

Stunt

De allereerste tortelduifjes die er huwden waren Diepenbekenaren Patricia Dewarier en Ronald Ruysen. “We trouwden op 20 maart 1993”, vertelt het koppel. “Maar dat was kantje boordje vermits er in de keukens en de feestzaal nog flink wat werk moest gebeuren. En dat is uiteindelijk niet gelukt, zodat Bart halsoverkop een halve stunt moest forceren en een alternatief moest bedenken. Gelukkig was er al een flink stukje van de tuin klaar en hebben we, zelfs in maart, onze receptie daar buiten kunnen organiseren. Maar voor het echte feest zijn we uiteindelijk naar een zaaltje in Bokrijk verhuisd. We waren dus de eersten en toch ook weer niet. Maar onze foto, die is wel al bezorgd.”

Tradities

“We starten vrijdag 10 februari en zaterdag 11 februari met twee verrassende avondevents”, legt Jorg uit. “Zondag 12 februari staat een romantisch ontbijt op de agenda. En dinsdag 14 februari sluiten we af met een hoogstaand Valentijnsdiner. Wie ooit hier getrouwd is en een trouwfoto instuurt, betaalt maar de helft van de prijs.”

Ziet een trouwfeest er vandaag anders uit? “Absoluut. Vroeger was er vaak uitgebreid meergangendiner met 200 gasten, meestal gekozen door de ouders, met vaste zitplaatsen en een eretafel. Vandaag is dat vaak een informele walking dinner in intieme kring van dichte familie en vrienden. Ook de kerkdienst wordt vaak vervangen door een ceremoniemoment in het Park. De leeftijd van het koppel ligt tegenwoordig ook een stuk hoger en vaak zijn er ook al kinderen. Een aantal tradities blijven wel overeind: de openingsdans en het officieel aansnijden van de taart of het openen van het dessertbuffet. En de zatte nonkels, die zijn er ook nog.”