Praktisch

Aard van de wandeling

Vlakke tocht op onverharde wegen en knuppelpaadjes door rietkragen en stukjes bos. Pak zeker goeie schoenen mee die tegen modder kunnen.

Signalisatie

Veel mogelijkheden hier, maar wij volgden knooppunten 304-307-308-345-344-306-307

Afstand

5 km. Combineren met Zoutleeuw? Dat kan via de Halewijnwandeling van 11 km.

Start/Parking

Provinciedomein Het Vinne, Ossenwegstraat 70 in Zoutleeuw.

Meer info

www.natuurpunt.be

www.wandelknooppunt.be

Daar, op de grens tussen Limburg en Vlaams-Brabant, ligt Het Vinne, het grootste natuurlijke binnenmeer van Vlaanderen. Er was een tijd dat er geen water in stond. In 1841 werd het drooggelegd om er aan landbouw te doen en populieren te telen. In 2004 vloeide de natuurlijke kom weer vol. De laatste jaren werd er nog hard gewerkt en verdween het water weer, nu voor kortere tijd. Na een grondige sanering van de bodem staat er sinds begin 2021 opnieuw water in.

Ook nu wordt er hier en daar nog gewerkt. Als we vertrekken, moeten we een korte omleiding volgen, maar geen erg: we blijven dicht bij het water. Want dat is ons doel: altijd tegen de oever blijven aanschurken bij ons tochtje rond het meer.

Wuivende rietkragen

Dit is een prachtig gebied op de grens met Sint-Truiden, een paradijs voor vogels. Het leukste zijn de knuppelpaden. Terwijl de ganzen verderop luid liggen te gakken, draaien we linksaf en meteen wandelen we zo’n pad op. Dit zicht ga je hier vaak zien: houten planken voor je - over drassig moeras, modder en water, halleluja - met aan beide kanten een eresaluut van wuivende rietkragen. Neem daar nog eens een winterse wisselvallige dag bij, met zon en wolken die haasje-over spelen waardoor prachtig licht ontstaat en dit is puur genieten. Ook in de winter zit het landschap vol kleur en de vorm van een aantal planten, zoals lisdodde en uitgebloeide klis, bestrijken dit levende canvas met een poëtisch laagje vernis.

Hoemp hoemp

Zeker niet vergeten: laarzen of waterdichte schoenen en een verrekijker. Er zijn heel wat hutten waar je de vogels ongestoord kan bekijken. De wind over zo’n watervlakte is altijd wat guurder dan elders en dus zien we de meeste waterhoentjes, eenden en hun collega’s zoals futen, aalscholvers en ganzen vaak met hun kopje opzij in hun verenkleed beschutting zoeken. Wellicht horen trouwe bezoekers hier ook wel eens de roep van de roerdomp: een repeterende klank die lijkt op het geluid als je op een lege fles blaast. Hoemp… hoemp... Vergeet je nooit meer als je dat ooit hebt gehoord.

Sprookjestorens

Op de bordjes en de pijlen letten we nauwelijks: altijd bij het water blijven. Ook als we aan de overkant van het meer zijn geraakt en een stuk op een modderige weg meer langlaufen dan wandelen. Rechts zien we een hoogstamboomgaard, netjes in orde gehouden door grazende schapen die nieuwsgierig komen kijken als we langs wandelen. Daarachter moet ergens het kasteel van Duras liggen (waar iets staat te gebeuren met The Masked Singer, als je interesse hebt in dat soort dingen). Aan het eind van de modderweg heb je de neiging om rechtdoor te gaan. Maar een stukje naar links kan ook, richting een eenzame boom, want net rechts van diens stam vind je weer een knuppelpad dat het riet induikt. We krijgen er maar niet genoeg van. Je komt aan een vogelhut uit die een zicht biedt over het hele water. We halen de verrekijker boven en zien zo ook plots de sprookjesachtige torens van de Sint-Leonarduskerk in Zoutleeuw boven het water uitpiepen.

Motte

We zitten nu aan de oostkant van het meer. Hier gaat het pad tussen de bomen door. Er ligt een bivakplaats waar je met je tentje een paar nachten kan komen slapen. Nog een keertje naar links iets verderop en je zit al op het laatste stuk. Als je de gebouwen nadert, bevindt zich rechts van je een grote, groene heuvel: de Castelberg. Een motte waar in de middeleeuwen een heer woonde op de heuvel zelf en de zwoegende boeren iets lager. De tekening op het infobord doet denken aan Edoras, de residentie van koning Théoden in Rohan, uit The Lord Of The Rings van Tolkien.

Niet alleen natuurliefhebbers en doorwinterde wandelaars halen hier hun hart op, dit is ook een leuke plek voor gezinnen met kinderen. Met leuke leerpaden, een speeltuin en met mogelijkheden om aan geocaching te doen of een ritje te maken op een ezel. In het bezoekerscentrum kan je iets eten en drinken (ook leuk: iets verderop ligt de brouwerij van Wilderen) en met het Vlaams-Brabantse netwerk van wandelknooppunten maak je hier tochten zo lang je ze maar wil, bijvoorbeeld eentje inclusief het fraaie oude centrum van Zoutleeuw. Daar gaan we ook nog eens wandelen, maar da’s voor een andere keer.