In 2015 stelde de Zorginspectie bij 20 voorzieningen vast dat de pedagogische kwaliteit ontoereikend was, wat overeenkwam met 1 procent van de inspecties. In de daaropvolgende jaren schoot dat cijfer de hoogte in, waardoor het gemiddelde intussen op bijna 20 procent ligt. 2019 spande de bedenkelijke kroon, aldus Groothedde, met 518 vaststellingen van ontoereikende pedagogie, wat overeenkomt met 40 procent van de inspecties.

“Kinderopvang is meer dan een plaats waar je je kind ‘s morgens parkeert en ‘s avonds weer ophaalt. We waren al bezorgd dat de zware normen en de crisis in kinderopvang weerslag gingen hebben op kwaliteit. De cijfers over pedagogie lijken dat nu te bevestigen”, reageert Vlaams parlementslid Celia Groothedde (Groen), die de cijfers opvroeg.

Ze stelt vast dat de stijging van het aantal tekortkomingen zich inzette korte tijd nadat de kindnorm was opgetrokken van 8 naar 9 kinderen per begeleider (vanaf 2 begeleiders). “Terwijl die in 2015 nog niet lang ingevoerd was, en nog niet alle kinderopvanginitiatieven volgens die verzwaarde norm werkten, bleven de vaststellingen laag. De jaren die erop volgden, klommen de vaststellingen over gebrekkige pedagogie gestaag.” Dat er intussen bij 1 inspectie op 5 sprake is van ontoereikende pedagogie, noemt Groothedde “erg verontrustend”.

Ze merkt op dat het totale aantal inspecties in de kinderopvang daalt. In 2019 waren er nog 1.367 inspecties. In coronajaar 2020 waren dat er nog slechts 637, waarna het aantal inspecties terug licht steeg naar 728 in 2021 en naar 803 in 2022. Maar het niveau van 2019 werd niet meer gehaald. Groothedde: “Zelfs op een kleinere totale hoeveelheid inspecties, schieten de vaststellingen van ontoereikende pedagogie de hoogte in. Dat maakt de cijfers nog alarmerender.”

Ze dringt er bij de Vlaamse regering nogmaals op aan de “loodzware” kindnorm naar beneden te halen “zodat kindbegeleiders de tijd en ruimte krijgen om hun job goed uit te kunnen voeren”.