Margriet Hermans beseft dat ze met haar uitspraken over waarom VRT vrouwelijke coryfeeën aan de deur zette, geen vrienden zal maken. Maar houdt zich niet in.

“Mannen worden gekozen voor hun talent, vrouwen om hoe ze eruitzien. Omdat het de mannen zijn die kiezen. Het is toch zo! Vrouwen met echt talent worden dikwijls niet ontdekt, omdat die tv-bazen afgaan op de looks en de verkeerde vrouwen kiezen. Het zijn mooie dames, maar ze worden te veel gedirigeerd.”

Ze wil daarmee zeker niet gezegd hebben dat alle vrouwelijke schermgezichten talentloos zijn. “Natuurlijk zijn er ook met talent, maar dat is meestal niet sterk genoeg om te overleven eens het eerste enthousiasme voorbij is. Ze hebben te weinig lef en te weinig persoonlijkheid, en wat hebben ze dan nog te bieden? Een programma waarbij iemand veertien dagen in een bos gaat zitten zonder eten? Wie zit daarop te wachten? Ik niet alleszins, al die ontberingen en andere zever als insecten eten, vind ik helemaal niet sexy.”

Ondertussen kriebelt het bij Margriet om zelf weer te gaan presenteren. Straks werkt ze een programmaconcept uit. “Ik denk niet echt aan een talkshow, eerder een belevenisshow, genre Zondag Josdag.”