Tim Eichmann (40) en Ho-Tsin de Sanctis (37) zijn echte sportbeesten. Toen ze elkaar om 7 uur ’s morgens voor de eerste keer tegenkwamen tijdens het zwemmen in het zwembad van Bree, leken ze voor elkaar gemaakt. Het was daar dat militair Tim zijn toekomstige introduceerde in het reddend zwemmen. Tim werd in 2016 zelfs wereldkampioen bij de veteranen, Ho-Tsin pakte Europees goud in 2015.

“Maar op een zeker moment zocht ik een nieuwe uitdaging”, vertelt Tim. “In het zwemmen had ik alles bereikt wat ik op mijn leeftijd kon bereiken. Aanvankelijk ben ik dan met swim run begonnen, een discipline waarbij je afwisselend zwemt en loopt. Toen ik mij op een dag klaarmaakte voor een looptraining in het bos, zei Ho-Tsin: ‘Pak de hond toch mee.’ Die ging zo hard en dat was zo fijn om te doen, dat ik meteen heb opgezocht of daar een sport voor bestond. En zo ben ik in 2019 met canicross gestart.” Ho-Tsin was op dat moment zwanger van dochtertje Nala, maar eind 2020 volgde ook zij Tims nieuwe passie.

Louisiana Catahoula Leopard

Op hun erf in Opoeteren lopen vijf honden rond, drie daarvan kunnen het canicrossen aan: labrador Lena en Jockl en Moon, twee Louisiana Catahoula Leopard Dogs. Die Amerikaanse jachthonden zie je zelden in België, Tim en Ho-Tsin gingen ze dan ook halen in Oostenrijk en Slovakije. “De ene hond is al geschikter dan de andere. Lena is wel een van de snelste labradors in het canicrosscircuit”, legt Ho-Tsin uit. “Maar niet voor lange afstanden. Die blijft gaan, met haar trekkracht zou ze zich gewoon doodlopen.”

Net als in het reddend zwemmen, volgden de podiumplaatsen ook in het canicrossen al snel. Zopas nog was Tim de snelste bij de masters in de open klasse op het Nederlands kampioenschap, Ho-Tsin - die de Nederlandse nationaliteit heeft - pakte brons bij de seniorendames. En daar bleef het niet bij: het gezin veroverde ook nog eens zilver in de kids run. Want ook de 5-jarige Torden is in de ban van canicrossen. “De kinderen lopen nooit alleen met de hond, er is altijd een volwassen begeleider bij om de hond wat te temperen”, zegt Tim. “Maar Torden heeft wel talent. Hij loopt de 1 km in iets meer dan 4 minuten, dat is een gemiddelde van 15 km/u, hé. In Nederland moest hij alleen een 9-jarige jongen voor zich laten.” Tim en Ho-Tsin zelf halen topsnelheden van maar liefst 35 km/u.

Gelukkige hond

Het koppel houdt ook een vurig pleidooi voor canicrossen. Ze hopen dat de sport wat meer aandacht krijgt. “Iedereen kan het doen, met eender welke hond”, zegt Ho-Tsin. “Je kan het rustig opbouwen, met korte afstanden. Tijdens het wandelen kan je de hond de nodige commando’s leren: links, rechts, door is rechtdoor, ‘go’ is vertrekken en ‘how’is rustig. Iedereen heeft zo zijn eigen commando’s. Als je conditie niet op punt staat, loop je best niet met een te sterke hond, want dan lig je voor je het weet op de grond”, aldus Ho-Tsin. “Zoals papa vorige week”, komt Torden tussen. “Nee”, lacht Tim. “Papa was gestruikeld over een boomstronk, met 20 km/uur.”

Maar canicrossen is meer dan aan de conditie werken. “Het versterkt ook de band met je hond, je hebt altijd een partner bij het lopen en het maakt de hond gelukkiger”, zegt Ho-Tsin. “Meer dan na het wandelen zijn ze na het canicrossen de hele dag tevreden. Ze kunnen al hun energie erin kwijt. En ze hoeven niet aan een halsband die vaak hindert. Het tuig dat ze dragen, is veel comfortabeler. Het is altijd mooi om te zien hoe deelnemers tijdens wedstrijden lachend over de meet komen. De hond is happy, jij bent happy.”

Over een aantal weken wordt in Olen het Belgisch kampioenschap gelopen. Tim is alvast een van de topfavorieten. “En volgend jaar willen Ho-Tsin en ik aan het Europees kampioenschap deelnemen. Als de hond Jockl er tenminste klaar voor is, wij in ieder geval wel.”