Hij groeide op in Neerglabbeek (Oudsbergen), maar als student wist hij al dat hij niet in België zou blijven. “Aan het eind van mijn studies trok ik zes maanden naar Zweden via een Erasmus-programma”, vertelt F.H. (49). “Toen heb ik besloten dat ik in het buitenland wilde werken. Zo kwam ik terecht bij Capco, een consultingbedrijf opgericht in België, maar met heel wat buitenlandse projecten. Toen ik 29 was, kwam er een project in Canada op mijn pad. Ik zou voor twee maanden naar Toronto trekken… maar nu ben ik er dus nog altijd.”

Door zijn job maakte F. niet alleen zijn buitenlandse droom waar, tweeënhalf jaar geleden leerde hij ook de Indische C. kennen. “Via een project werkte ik voor dezelfde werkgever als zij”, vertelt F. “We hadden we meteen een klik. Ik ging op persoonlijk vlak door een moeilijkere periode en C. werd mijn support system. Dat is uiteindelijk gegroeid tot een relatie.” Intussen wonen de twee samen in Oakville, een buitenwijk ten westen van Toronto.

‘Open minded’

C. kwam in 2014 in Canada terecht. “In India streven veel mensen een toekomst na in Canada of Amerika”, vertelt F. “C. startte hier met een Master of Business Administration (MBA) en vond zo ook een job. Dat we hier allebei migranten waren, schepte een band. Dat onze culturele achtergrond sterk verschilde, deed daar niets aan af. In Toronto wonen heel veel Indiërs en op het werk is twee derde van mijn team Indisch. Ik ben het dus gewoon om met mensen met een Indische achtergrond om te gaan. Velen van hen hebben een traditionele cultuur, maar C. is modern opgevoed. Zowel zij als haar ouders zijn heel open minded.”

In maart kwamen C.’s ouders voor drie maanden op bezoek in Canada. “Ook met hen klikte het meteen”, zegt F. “Al was dat natuurlijk wel spannend. Maar ze zagen dat we elkaar gelukkig maken en dat is ook wat voor hen telt.” De mening van C.’s ouders was niet onbelangrijk, want in mei ging F. op zijn knieën voor zijn vriendin. Dat deed hij aan een mooi meer in de buurt.

Toestemming van bisdom

Naast een volmondige ‘ja’ had C. ook een specifieke wens voor de trouw. “Zij wilde graag in België trouwen”, zegt F. “Ik was eerst wat sceptisch, maar ik ben blij dat ze me gepusht heeft. Zo konden we toch samen vieren met mijn ouders - die toch al wat ouder zijn- broers, zus en nichtjes. Het was niet simpel om alles vanuit Canada te regelen, maar ik heb veel hulp gekregen van familie en vrienden. Op 29 juli zijn we voor de wet getrouwd in Canada. Dat kon ook in België, maar dat was heel omslachtig en vergde veel papierwerk. Hier hebben we het klein gehouden: onze wettelijke trouw vierden we met amper zes man.”

In België pakte het koppel het grootser aan: C.’s familie kwam vanuit India naar Bree, net als familie en vrienden uit Canada, San Francisco, Portugal en Australië. C. wilde ook graag voor de kerk trouwen. “Maar dat was niet zo simpel”, zegt F. “Omdat ze hindoe is, moesten we toestemming vragen aan het bisdom. Na enkele gesprekken met de deken kregen we die ook. C. moest daarvoor niet gedoopt worden. De mis zelf was heel mooi. Het grootste deel was in het Nederlands, maar de pastoor deed zijn best om stukjes in het Engels te doen. Dat was heel tof.”

Belgische biertjes

Daarna volgde het feest. “Het best was spannend om te zien hoe de culturen zich zouden mengen”, zegt F. “Op voorhand waren we al koffie gaan drinken met de buitenlandse bezoekers en een groepje familie en vrienden om het ijs wat te breken. Dat ging heel goed, net als op het trouwfeest zelf. Het feest ging door het Mussenburghof in Bree, waarvan mijn neef de eigenaar is. Hij maakte samen met C.’s ouders een typische Indische maaltijd, de sfeer zat er goed in... Ook hebben onze gasten allemaal onze sterke Belgische bieren geprobeerd, al was dat met wisselend succes. Eentje lag om 23 uur al in bed.” (lacht)