De onderzoekers zijn erin geslaagd om 170 genen en 42 genetische varianten te identificeren, die geassocieerd worden met dyslexie. Vijftien van die varianten werden in eerder onderzoek al gekoppeld aan cognitieve vaardigheden en opleidingsniveau, de andere 27 niet.

“Op dit moment heeft het onderzoek geen implicaties voor mensen met dyslexie, hoewel het hen helpt te begrijpen dat de aandoening zeer complexe oorzaken heeft”, zegt hoofdonderzoeker en doctor Michelle Luciano van de Universiteit van Edinburgh. Om tot die conclusie te komen werden genomen geanalyseerd van 51.800 volwassen met dyslexie en 1.087.070 volwassenen die volgens zichzelf geen dyslexie hadden.

De resultaten geven met andere woorden inzicht in de onderliggende biologie van dyslexie. “We kunnen de specifieke genen opvolgen om te zien wat hun functie is en hoe deze zich verhouden tot de cognitieve processen die betrokken zijn bij lezen en spellen.”

Professor Helen Ross van de Britse Dyslexia Association formuleert het als volgt: het onderzoek toont aan dat dyslexie biologische wortels heeft maar het heeft vooral sociale en maatschappelijke gevolgen. Elk onderzoek dat ons kan helpen om mensen te identificeren die mogelijk dyslexie hebben, is nuttig omdat wij hen al op vroege leeftijd kunnen ondersteunen in het professionele leven en leren om de bijbehorende problemen te omzeilen.”