Het feest begint buiten al: talrijke kleurrijke linten bevestigd aan de appartementen aan de overkant komen samen in Z33. In de lange, smalle gang dwarrelen ze naar beneden. Als je erdoorheen wandelt, geeft dat een behoorlijk desoriënterend effect.

(lees verder onder de foto’s)

Fitting in gaat over identiteit. Wie ben ik? Kan ik zijn wie ik écht ben? Hoe zit het met analoge en digitale identiteit? Hoe kan ik mijn beste zelf zijn? Dat soort vragen zie je nu overal opduiken. Van affiches op Pukkelpop over teksten van Chibi Ichigo tot het thema van ‘De Warmste Week’. Of zoals Dylan zingt: I contain multitudes. Houden we vast aan één identiteit of kunnen we switchen in een bad van vloeibare identiteit, stellen de curatoren die deze expo op een zo positief mogelijke manier hebben aangepakt. Al die verschillende identiteiten worden gevierd.

Mode

Dat gebeurt met kunst in talloze vormen. De linten - symbool voor alle verschillende vormen van identiteit - zijn van Christian Bakalov. Er zijn heel grappige foto’s van Mous Lambarat - twee vrouwen in een nikab met sportshirtafdrukken van de LA Lakers en Chicago Bulls, haha - die het effect hebben van hologramkaartjes: het beeld verandert als je een andere positie inneemt.

Rainbow van Nazanin Fakoor is een feest voor je zintuigen en die van je kinderen: reflecties in alle kleuren kronkelen om je heen als zwevende engels van licht. Er is ook veel mode present. The Fabricant en Teresa Manzo tonen digital fashion: enkel en alleen ontworpen voor je virtuele ik, je avatar.

En de Bilzerse modeontwerper Tom Van der Borght bouwde een grote installatie die als een bevroren bomexplosie van kleur de grote centrale ruimte inneemt. “Ik wil de ruimte inkleden alsof het een lichaam is”, zegt hij. Tegelijkertijd ziet hij het als meerdere zelfportretten. “Ik ben de jongen die opgroeide in een katholiek Vlaams gezin. Ik ben ook de jongen die ontdekte dat hij homo was. Ik ben de man met een erfelijke spierziekte. Ik ben de persoon die zich altijd afvroeg in welk hokje hij paste, tot welke stam hij behoort”, zegt de mode-ontwerper/kunstenaar.

Jurk van vluchtelingentent

Er zit ook sociale kritiek in de expo. Jo Cope vroeg aan designers om via het ontwerp van een schoen een verhaal te vertellen van dakloze mensen. Sanne Vaassen maakte dan weer een jurk van een tent waarin een Syrische vluchtelingenfamilie noodgedwongen moest neerstrijken.

Criticasters die stellen dat Z33 enkel ‘de niche van de niche’ toont - waar waren zij op de expo’s van Kristof Vrancken en Pierre Bourdieu? - krijgen lik op stuk: Fitting in is speels, vrolijk, kleurrijk, actueel en vooral interessant voor een breed publiek.

‘Fitting in’, nog tot 26/2, Z33, Bonnefantenstraat 1 in Hasselt. Tickets: 12 euro. Info: www.z33.be

Ook in Z33

Tegelijkertijd met Fitting in opent Z33 nog twee andere expo’s. Composite Presence was vorig jaar te zien op de architectuurbiënnale van Venetië en werd volledig heropgebouwd in Hasselt. Je ziet vijftig prachtig gebouwde maquettes van Vlaamse en Brusselse nieuwbouwprojecten en renovaties. Die worden samen als één stad gepresenteerd. Typisch Belgisch: alle stijlen door elkaar. Maar in plaats van daar smalend over te doen, wil deze expo vooral aantonen dat die diversiteit ook een samenhangend, uniek geheel kan opleveren en dat er de nodige creativiteit bij aan te pas komt. Te zien tot 12 februari.

In Fluid Grammars schuift Z33 jong talent Elias Ghekiere (30) naar voren. Jaren geleden werden wij al omvergeblazen door zijn schildertechniek. Nu nog. Maar de Alkenaar gaat ook aan de slag met keramiek. Dat verwondert niet: ook in zijn schilderkunst zat al een driedimensionale factor als hij antieke zilveren of bronzen reliëfs omzet in verf op canvas. Hij kent zijn kunstgeschiedenis zeer degelijk en stelt ook de ‘lagere’ positie van versieringen en ornamenten in vraag. Hij werkt met talloze materialen, zelfs rubber en maakt juweeltjes van composities van sculptuur, materiaal en zelfs de muur waar het aan ophangt. Te zien tot 8 januari.