“Je kan niet naar beneden kijken om de speech te lezen, je moet hem omhoog houden. Anders zou je nek breken”, zei de Queen in 2018 over haar kroon. “Er zijn een paar nadelen aan kronen. Maar daarnaast zijn het best belangrijke dingen.”

Ruim een kilo aan saffier, parel, smaragd, robijn en diamant droeg ze mee, toen. Bijna drieduizend steentjes in totaal. Stevig hoedje, zelfs op een bedje van krul. De ‘Imperial State Crown’ was oorspronkelijk gemaakt voor de kroning van haar vader in 1937, King George VI. Tijdens haar eigen regeerperiode droeg de Queen hem jaarlijks, op de officiële staatsopening van het parlement.

Hij bevat de oudste edelsteen in de koninklijke collectie, in het midden van het kruis bovenop de kroon, maar ook een Cullinan II diamant van 317 karaat - ook wel de Tweede Ster van Afrika genoemd, gesneden uit de grootste diamant ooit gevonden. De Queen haar persoonlijke favorietje: de grote rode edelsteen vooraan, bekend als de ‘Black Prince’s Ruby’. Een prijskaartje erop plakken? “Bijna onmogelijk”, vertelde de Britse royalty-expert Alastair Bruce begin dit jaar aan BBC. “De hele collectie onbetaalbaar noemen is toepasselijk, maar je kan net zoveel nullen toevoegen als er diamanten zijn.”

En wat nu? Na vandaag dient de kroon te worden aangepast aan de schedel van Charles. Die volgens de traditie voor zijn kroning de St. Edward’s Crown zal opzetten, maar aan het einde van de ceremonie Westminster Abbey zal verlaten met de Imperial State Crown op zijn hoofd. En sindsdien zal hij, net als zijn moeder, de keizerlijke staatskroon dragen bij elke opening van het parlement en andere officiële gelegenheden. Is de kroon ‘in rust’, dan is hij te bezichtigen in het Jewel House van de Tower of Londen - al meer dan 600 jaar het stenen juwelenkistje van het Paleis.