Honderden mensen staan langs het parcours dat de rouwstoet aflegt. — © RR
PODCAST. ‘De Vergeten Busramp van Voeren’, deel 2: “Wie zal ik redden? Mijn vrouw of mijn zoon?”
Op vrijdag 13 februari worden de slachtoffers van de busramp van Warsage ten grave gedragen. Op het kerkhof van ’s-Gravenvoeren heeft de gemeente een hele rij ter beschikking gesteld voor de 11 slachtoffers van het dorp.
Het lijdt geen twijfel dat dit drama bij de bevolking van Voeren aankomt als een mokerslag. Honderden mensen staan die vrijdag de 13de dan ook langs het parcours dat de rouwstoet aflegt, van de plaatselijke school – die als mortuarium heeft gediend – naar de kerk, en van de kerk naar de begraafplaats van ’s-Gravenvoeren. Het gezin van de dan 3-jarige Manu Lognoul neemt afscheid van hun mama Jeanne Meertens en zusje Marie-Roos (11). “Durf ik te vertellen dat mijn papa de kist van mama nog heeft opengedaan om te zien of er iets in lag?”, vertelt een zeer geëmotioneerde Manu in de podcast. “Maar er lag amper iets in, door die hevige brand. En mama haar juwelen: waren die gesmolten? Ik weet het niet...”
Manu Lognoul verloor haar mama en haar 11-jarige zusje. “Papa heeft de kist van mama nog opengemaakt, maar daar lag amper iets in.” — © Luc Daelemans
“In één seconde greep hij zijn zoon”
Die dag wordt ook Victorine Wouters begraven. Zij zat samen met haar man Laurent Rutten en hun 9-jarige zoontje Pierre op de bus toen het inferno losbarstte. Op dat moment stond Laurent voor een verscheurende keuze, vertelt Carol Rutten, de kleindochter van Laurent en de dochter van Pierre: “Mijn grootvader moest kiezen wie hij het eerste zou pakken: zijn vrouw of zijn zoon. In één seconde heeft hij dan Pierre, mijn vader, vastgegrepen en naar buiten gesleurd. Toen hij wilde teruggaan voor zijn vrouw, was het te laat. Zij is levend verbrand in die bus.”
© RR
“Trauma’s voor het leven”
Pas recent kwam Carol te weten wat er die noodlottige dag precies gebeurd is. Want haar vader en grootvader, die beiden zwaar verbrand raakten, wilden nooit over de ramp praten. “Ze zijn hun hele leven getraumatiseerd geweest door het feit dat ze Victorine niet hebben kunnen redden”, zegt Carol. “Maar een paar jaar geleden stond er plots een meneer voor de deur, blijkbaar een neef van mijn intussen overleden papa. Hij zei: ‘Ik heb enkele foto’s van het busongeval. Mag ik binnenkomen, dan kan ik erover vertellen?’ Dat was de eerste keer in al die jaren dat iemand mij een beetje meer verteld heeft over dat ongeluk. En dat was best heftig. Op één of andere manier besefte ik toen pas hoe ernstig dat het allemaal geweest is. Nu heb ik dus foto’s van mijn papa in het ziekenhuis, en van mijn opa. Daar ben ik toch wel blij om.”
Beluister nu gratis beide delen van ‘De Vergeten Busramp van Voeren’: surf naar hbvl.be/podcast, of gebruik je favoriete streamingplatform.
Reacties zijn welkom via podcast@hetbelangvanlimburg.be.
Op de weg waar het ongeluk plaatsvond, staat sinds enkele jaren een herdenkingskruis met daarop de namen van de 24 slachtoffers. — © RR
© RR
© RR
© RR
© RR
© RR
© RR
Hoofdpunten
Dag van de Alleenstaande Ouder: “Ik logeer al jaren in de hel”
Hasseltse therapeutes openen binnenkort eerste ‘ontprikkelcentrum’ van het land
Bij taxibedrijf AGS werken drie vrouwen: “Wij kunnen beter en veiliger autorijden”
Europa wil techbedrijven verplichten om kinderporno op te sporen, Ashton Kutcher hoopt dat het lukt