Nathan Van Driessen staat op het busperron. Met zijn rechterhand houdt hij zijn witte stok vast, in zijn linkerhand heeft hij een kaartje waarop in vette letters 21 staat, het nummer van de bus die hij moet nemen richting Sinaai, naar huis. Maar wanneer bus 21 arriveert, rijdt ze hem straal voorbij. “Duidelijker dan dit wordt het niet”, zegt Bart De Baere, de plusvader van Nathan. De tiener doet nochtans alles zoals het voorgeschreven wordt: klaarstaan op het perron, kaartje met busnummer in de hoogte. “Maar alsnog pikken de buschauffeurs hem niet op.”

(Lees verder onder de foto)

Volgens de ouders van Nathan is de bushalte aan de Grote Markt het grote probleem. “Er is maar één perron”, zegt moeder Ruth Van Peteghem. “Daarom moeten de bussen zo ver mogelijk doorrijden en achter elkaar gaan staan. Maar voor Nathan is het onmogelijk om te weten op welke bus hij moet stappen. We hebben al een aantal keer te horen gekregen dat er iemand hem zou moeten begeleiden. Maar daarmee los je niets op, het is een structureel probleem. Onze zoon zou zonder problemen zelfstandig het openbaar vervoer moeten kunnen nemen.”

Pijnpunt

Nathan staat ook op die zelfstandigheid, zegt hij. “Ik heb hard geoefend om het traject van school naar huis te leren, maar het loopt bijzonder vaak mis aan de bushalte. Ik begin mijn vertrouwen in de chauffeurs wat te verliezen, en het moet opnieuw opgekrikt worden.” Hij wil wel benadrukken dat hij geen wrok voelt tegenover de buschauffeurs. “Zij geven ook aan dat ze niet goed weten wat ze moeten doen”, zegt Ruth. “Ze zijn verplicht om door te schuiven en door de drukte van de spits wordt Nathan steeds gepasseerd.”

Bij De Lijn betreuren ze de situatie. “We willen benadrukken dat Nathan alles perfect doet zoals gevraagd wordt”, zegt woordvoerder Marco Demerling. “Het zogeheten dynamische perron aan de Grote Markt is inderdaad een pijnpunt. We gaan onze richtlijnen betreffende mensen met een handicap nogmaals grondig herhalen bij onze chauffeurs.”

Nathan en zijn gezin hopen dat er snel een oplossing komt, zodat de tiener na een schooldag zorgeloos thuis kan geraken. “Nathan heeft door zijn visuele handicap al genoeg uitdagingen in zijn leven, we hopen dan ook dat het het openbare vervoer geen grotere uitdaging wordt dan het al is”, besluit mama Ruth.