De klassieke tekenfilm uit 1940 die Walt Disney maakte na Snow White is misschien wel de beste animatiefilm aller tijden. Het was een stap vooruit tegenover zijn doorbraakfilm uit 1939, met een episodische narratieve structuur die duidde op de volwassenwording van Disney als artiest. Vooral op horrorvlak kent Pinocchio zijn gelijken niet. De horror is nooit in your face, maar gaat terug naar de droomwereld. Ook als adaptatie naar kinderen toe mag je deze prent als ronduit briljant omschrijven.

De live action-remake van Robert Zemeckis met Tom Hanks als Geppetto is eerder lui te noemen. Op een paar ingrepen na – de fee is nu zwart, Pinokkio kreeg een behulpzaam vriendinnetje en hij mag meer bier drinken – blijft de prent hondstrouw aan het origineel. Zelfs Pinokkio ziet er exact uit zoals in de tekenfilm. Ook de overbekende liedjes (When You Whish Upon a Star, I’ve Got No Strings), komen terug, naast enkele nieuwe. Al blijven die laatste songs wel niet hangen. Een van de weinig opvallende scènes is die wanneer Pinokkio arriveert op Pleasure Island, het oord der verderf dat er vreemd genoeg nog meer als Disneyland uitziet als in de orginele film. Tot de anarchie losbarst.

Geüpdatete kopie

Dat Pinocchio de bioscoopzalen niet haalt, maar rechtstreeks op Disney+ belandt, heeft naar verluidt te maken met het minder goed scoren van Tim Burtons Dumbo, die andere live action-film van het Huis van de Muis. Maar Burtons adaptatie was ten minste origineel te noemen en bleef niet trouw aan de oorspronkelijke prent, terwijl Zemeckis hier vooral als slaafse huurling de studio een lichtjes geüpdatete kopie bezorgde die voor 90 procent zelf een animatiefilm is.

De regisseur van Back to the Future, The Polar Express en Beowulf mag je evenwel niet vergelijken met een omhooggevallen amateur als Guy Ritchie (verantwoordelijk voor het vreselijke Aladdin). Zemeckis heeft gedurende jaren wel de enorme technische bagage en veelzijdigheid opgebouwd om een gepolijst klassiek product af te leveren.

Wie de originele Pinocchio nooit zag, zal dan ook geboeid kijken. Maar voor echte magie kan je toch maar beter terugkeren naar het meesterwerk uit 1940. Of wachten op de stop-motion animatiefilm van Guillermo del Toro voor Netflix die belooft veel origineler te zijn.

‘Pinocchio’ speelt vanaf nu exclusief op Disney+.