Meer dan 30.000 man. Geen enkele Diamond League-atletiekmeeting ter wereld doet dit jaar beter – en het eerste WK op Amerikaanse bodem, afgelopen zomer, ook niet. Geen beter podium voor het Belgische kruim dus.

En of Nafi Thiam, olympisch kampioene, wereldkampioene en Europees kampioene zevenkamp, genoot. Een ereronde in een open wagen zoals haar zo vaak te beurt viel toen ze haar intrede maakte in het stadion kwam er deze keer niet, omdat ze zich toen aan het opwarmen was voor het verspringen.

Eigenlijk had Thiam haar moment de gloire voor het Belgische publiek moeten kennen in het hoogspringen, maar dat feestje ging niet door. Ze switchte in extremis van hoog- naar verspringen. “Ik bezeerde mijn teen tijdens het hoogspringen op het EK. Die raakte nadien geïnfecteerd. Het is intussen wel beter, maar zeer vervelend voor het hoogspringen. Ik wilde geen risico nemen.”

Eerlijk? In het hoogspringen, de discipline waar de zevenkampster traditioneel aan deelneemt op de Memorial, draait ze meer mee met de wereldtop dan in het verspringen. Thiam knokte voor wat ze waard was, met het laatste greintje energie na een lang seizoen met uitzonderlijk twee zevenkampen op internationale kampioenschappen met slechts een maand tussenpauze. De eerste sprongen deden weinig goeds vermoeden: 5m96 bij de eerste sprong, 5m06 bij de tweede en een nulsprong. En toen, typisch Thiam, perste ze een zeer degelijke 6m46 uit haar sloffen. Daarmee werd ze tussen pure verspringspecialistes vierde.

Ter vergelijking: Thiam sprong dit seizoen 6m63 en heeft een persoonlijk record van 6m86. “Het was leuk voor het publiek. De ambiance was ook zeer leuk. Met vermoeide benen was het niet makkelijk, maar ik ben blij dat ik er toch nog een goede prestatie heb kunnen uitpersen. Want mijn lichaam was vermoeid, maar ik heb er toch van genoten. Ik had zin om te komen.”

Voor het eerst namen Thiam en die andere topper op de meerkamp, Noor Vidts, aan eenzelfde nummer deel op de Memorial. Vidts, regerend indoorwereldkampioene vijfkamp, vijfde in de zevenkamp op het WK en vierde op het EK, deed het beter dan ooit. Ze behaalde een persoonlijk record met 6m40 en werd daarmee zesde. Zeer knap, na een zwaar, lang seizoen. “Technisch hebben we nog goed kunnen werken na de kampioenschappen en het heeft geloond. Fijn om zo te kunnen eindigen. Ik voelde dat mijn benen moe waren, maar ik voelde mij zeer goed.”

Napels en Zweden

Sowieo is het seizoen van Thiam en Vidts meer dan geslaagd. En of dat gewaardeerd werd. Beiden namen ruim de tijd om de vele kinderen (en ook ouders) te ‘bedienen’ met handtekeningen en selfies. “Ik kon niet tellen hoeveel ik er heb moeten uitdelen”, zei Vidts.

Tijd om de riem te lossen, tijd voor vakantie. “Het was een lang seizoen. Ik heb die blokken van rust nodig, tijd om te deconnecteren”, zei Thiam. “Ik heb nog niets in gedachten.” Noor Vidts wel: “Eerst naar Napels en dan naar Zweden, zo ziet mijn vakantie eruit.”