Zowat elke Schot die we voor de wedstrijd tegenkwamen, kon amper nog op zijn benen staan van zatheid – de terrasjes in Leuven kunnen dan ook uitermate gezellig zijn. Vandaag zal evenwel niet enkel het bier voor een kater zorgen. Wat was Union goed, zeg…

Op voorhand leefde het idee dat Rangers torenhoog favoriet was. Per slot van rekening had de Schotse vicekampioen vorig seizoen de finale van de Europa League bereikt, dus een dubbele confrontatie tegen een deels leeggeplukte stuntploeg uit België mocht geen problemen opleveren, toch? Aanvankelijk leek Rangers die verwachtingen ook in te lossen: de openingsfase was voor de bezoekers.

Streep van Teuma

Union was evenwel niet van slag en nam de match stukje bij beetje in handen, met de tandem Lapoussin-Adingra op de linkerflank als gesel voor de Schotten. De eerste echt grote mogelijkheid kwam er op assist van Adingra, Lazare en Vanzeir konden aan de eerste paal net niet binnenwerken. Bij de volgende kans was het wel raak. Lazare en Nieuwkoop zetten zich na een collectieve aanval goed door in de zestien, Teuma kon McLaughlin verschalken (1-0). Op basis van het wedstrijdverloop een verdiende voorsprong.

Er werd gevreesd dat Union aan Den Dreef in Leuven niet ten volle zou kunnen profiteren van zijn twaalfde man. Dat bleek onterecht: de sfeer was prachtig. De supporters zongen voortdurend, stuwden hun spelers vooruit en maakten er een echt feest van. Het mooie is: zelfs als het 0-3 had gestaan na een halfuur was dat wellicht het geval geweest. Da’s nu eenmaal Union - van negativisme is daar schijnbaar nooit sprake.

De uitblinkers waren niet op één hand te tellen. Doelman Moris zou bij sommige eersteklassers een spelmaker kunnen zijn – zulke goeie voeten heeft hij. Achterin stond het trio pal, op het middenveld speelde aanvoerder Teuma een fantastische partij, terwijl op de vleugels Lapoussin en Nieuwkoop andermaal onvermoeibaar waren. Voorin bevestigde Adingra, die na de pauze nog twee keer dicht bij een goal kwam, al het goeie van de eerste twee speeldagen. Hij kan een sensatie worden.

Fantastische Lazare

En dan was er nog Lazare Amani, een Ivoriaan die bij Eupen en Charleroi niet meer dan een meeloper was en nu de lijnen uitzet in de voorrondes van de Champions League. Lazare heeft de spiermassa van een schooljongen, zo lijkt het wel, maar hij is niet van de bal te zetten en heeft een knappe versnelling en dribbel in de benen. Het schijnt trouwens een bescheiden knul te zijn: maandag kwam hij nog naar de training in Leuven met de trein en zijn step.

U had erbij moeten zijn: Union speelde Rangers, toch geen bende pannenkoeken, tureluurs. Alleen bleef die 2-0 uit, tot ineens de ref naar het VAR-schermpje geroepen werd voor handspel. Penalty!

Dante Vanzeir heeft ‘cojones’ – dat moet je hem wel nageven. In de play-offs miste hij een (mogelijk titelbepalende) strafschop tegen Club Brugge en ook gisteren was hij misschien niet de beste Unionist op het veld, maar toch nam hij zijn verantwoordelijkheid. Elke aanwezige hield zijn adem in – het zou toch niet weer? -, maar Vanzeir schoof ijzig kalm binnen (2-0). Er viel zichtbaar iets van zijn schouders: hij vierde met de handen achter het oor. Jammer dat hij een paar minuten later de 3-0 liet liggen: dan lag Rangers helemaal tegen het canvas.

Tiens, was Union geen eenmalig sprookje? Zouden de onervaren spelers niet op hun limieten botsen? Was Geraerts niet wat groen voor deze job? Het werk is nog niet af, er wacht nog een hete return, maar tegen Rangers is alvast voor de zoveelste keer gebleken: met Union is niks onmogelijk.