Op 15 en 16 juni zal Hooverphonic in het cultureel centrum van Hasselt worden geruggensteund door The Belgian Session Orchestra, een orkest dat speciaal voor Hooverphonic is samengesteld. “Op maat gemaakt voor ons, zeg maar”, corrigeert Callier. “Ik heb het altijd gevonden: ondanks de link met triphop is Hooverphonic pure chamberpop. Als je het mij vraagt, zijn wij zelfs de enige chamberpopband van het land. En deze muziek komt het best tot haar recht met een groot orkest. Dat besefte ik toen ik ooit The Divine Comedy aan het werk zag met groot orkest: fantastisch. Zo gaan wij het ook doen, met alles erop en eraan: piano, blazers, strijkers, twintig mensen extra op het podium…”

Tof, maar op financieel vlak wellicht een stuk minder interessant.

(lacht) “Zwijg! Uiteraard kost dit handenvol geld. Da’s meteen de reden waarom het ondertussen alweer tien jaar geleden is dat we dit nog hebben gedaan. Dat was toen met Noémie Wolfs als zangeres. Deze keer met Geike (Arnaert, nvdr.) en dat maakt het extra speciaal, want het is voor haar de allereerste keer.”

Voor muzikanten moet het kicken zijn om samen te spelen met zo’n groot orkest.

“De eerste keer was het als een droom die werkelijkheid werd. Ook de keren daarna bleef ik er kippenvel van krijgen. Pas als we in deze bezetting spelen, voel ik me volledig. Dat is waar Hooverphonic voor staat. Waarmee ik niet wil zeggen dat elke muziek gebaat is bij deze aanpak. Zo heb ik Metallica eens met een symfonisch orkest zien optreden en dat leek werkelijk nergens naar. Het komt er ook op aan die blazers en strijkers gedoseerd te gebruiken. Op de Night of the Proms zie je vaak dat het orkest alles vol speelt, maar zo werkt het niet. Soms moeten de strijkers en blazers zwijgen en soms moeten ze alles geven, afhankelijk van wat de song nodig heeft. ’t Is niet omdat die muzikanten daar toch zitten dat je hen de héle tijd moet gebruiken.”

Je schrijft de songs en bent samen met Geike en Raymond Geerts het gezicht van de band, waardoor we haast zouden vergeten dat je ook nog de bassist bent. Ben je een goeie bassist?

(snel) “Ik? Nee. Laat ons eerlijk zijn. Ik heb wel mijn sound en mijn eigen stijl: dat is denk ik belangrijker dan het aantal noten dat je per seconde kunt spelen. (denkt na) Misschien ben ik wél de beste bassist. Voor Hooverphonic dan toch.” (lacht)

Hooverphonic With Orchestra, CC Hasselt, 15 en 16/6. Tickets & info: www.ccha.be