De feiten speelden zich af binnen danstheatergezelschap Troubleyn, waar volgens het openbaar ministerie jarenlang sprake was van een toxische werkomgeving. Verschillende voormalige medewerkers legden verklaringen af tegen Fabre, en stelden zich ook burgerlijke partij in de zaak. De verdediging voerde dan weer verklaringen aan van medewerkers van Troubleyn die wel achter Fabre blijven staan.

Volgens het openbaar ministerie liet Fabre zich in met een “oneindige lijst” aan publieke vernederingen, het systematisch negeren en afstraffen van mensen, het gebruik van bijnamen op basis van huidskleur of uiterlijk, seksuele avances, ongepaste aanrakingen, en het uitnodigen van danseressen op zijn hotelkamer. Fabre zou misbruik hebben gemaakt van zijn machtspositie ten opzichte van jonge danseressen om seks te vragen in ruil voor een grotere rol – “no sex, no solo”. Een volgens een medewerkster ongewenste kus leidde tot de aanklacht van aanranding van de eerbaarheid.

Fabre zelf, op het proces steeds vertegenwoordigd door zijn advocaten, erkende fouten te hebben gemaakt, maar ontkende dat het ging om strafbare feiten. Bij Troubleyn was volgens Fabre geen sprake van een angstcultuur of machtsmisbruik, maar kwamen de artistieke keuzes tot stand in gezamenlijk overleg. Tot 2018 werd er ook nooit melding gemaakt van de problemen die er volgens de burgerlijke partijen jarenlang waren, klinkt het. De verdediging stelde zich ook vragen bij de verstreken termijn sinds sommige feiten.