Drie overwinningen en twee tweede plaatsen: Julian Alaphilippe stelde in het verleden nooit teleur op de Muur van Hoei. Deed hij dat gisteren wel? Een beetje toch, vond hij zelf! De wereldkampioen viel voor het eerst naast het podium na een slotklim waarin hij nooit in aanmerking kwam voor de zege. “Ik heb nergens spijt van en ben vooral opgelucht omdat ik zo naar deze wedstrijden had uitgekeken en omdat er vooraf zoveel over gesproken werd”, reageerde Alaphilippe. “Het team heeft enorm goed werk geleverd. Maar in de finale zijn het de benen die spreken. Ik heb gedaan wat ik kon maar toen Dylan Teuns versnelde, zat ik niet meteen aan zijn wiel. Maar zelfs als ik daar wel had gezeten, het zou niet veel veranderd hebben. Op vijfhonderd meter van de finish zat ik reeds tegen mijn limiet aan. Beter kan ik niet met deze benen.”

Alaphilippe zocht niet naar excuses omdat die er niet waren. Hij stelde wel vast dat hij ooit beter was geweest op de Muur. En zo blijft Quick-Step in het voorjaar met lege handen achter en rest enkel nog Luik-Bastenaken-Luik om de lente op te fleuren. Alaphilippe voelt de druk, zei hij. “Na al wat er is gezegd en geschreven over onze prestaties, voelde ik inderdaad wel de druk. Ik wilde dan ook graag winnen: voor mezelf maar vooral voor de ploeg. Helaas zat het er niet in vandaag, de sterkste heeft gewonnen. Luik? De conditie is goed, anders word je niet vierde. Maar ik zal eerst toch moeten herstellen van deze wedstrijd.”

Geen ‘plan Evenepoel’

Remco Evenepoel deed wat de ploegleiding van hem had gevraagd en zette Alaphilippe af aan de voet van de Muur van Hoei. Eigen ambities waren er niet, aldus Evenepoel die aangaf last te hebben van pollen. “Ik ben niet de renner voor dit type aankomsten”, zei de Vlaams-Brabander. “Het team had mij gevraagd om Julian zo goed als mogelijk af te zetten en dat heb ik gedaan. Daarna heb ik mij aan de kant gezet. Proficiat voor Dylan Teuns trouwens! Hier is het altijd de sterkste die wint. Maar over de ploegprestatie niets dan lof. We waren aanwezig en reden de perfecte koers. Zondag in Luik krijgen we een andere koers: de wedstrijd is langer, de hellingen zijn langer, het gaat er minder nerveus aan toe. Ik hoop alleen dat ik niet zieker word.”

“Eén leider, dat was het plan”, bevestigde ploegleider Geert Van Bondt de tactische aanpak. “De jongens hebben ook de perfecte koers gereden. Pieter Serry heeft veel kopwerk gedaan, Louis Vervaeke had de taak om Julian vooraan te houden. Mauri Vansevenant zou op de voorlaatste klim tempo maken maar Cofidis versnelde dus ging hij met hen mee. Remco Evenepoel en Ilan Van Wilder moesten Julian in een goeie positie afzetten. Dat is allemaal gelukt. Daarna spreken de benen. Ik denk dat Julian net iets tekort kwam.”

De kaart van Evenepoel trekken was nooit een optie, aldus Van Bondt. “Julian heeft in het verleden al bewezen dat hij samen met Valverde één van de besten is op deze aankomst. Met een ander plan creëer je chaos. Nu kende iedereen zijn taak.”