“Ik denk dat we de hele dag vol gekoerst hebben”, aldus Philipsen na afloop. “Dat bekopen Tim en ik op het einde. We waren met twee en dus moesten we altijd proberen te reageren, maar hoe Kristoff nog wegrijdt. Hij was duidelijk de sterkste. Chapeau, want mijn benen waren volledig kapot. Er zat niks meer op. Het was dan ook direct koers van bij de start. Ik denk dat ik nog nooit 200 kilometer van start tot finish vol heb gereden. Sprinten zat er op het einde dus niet meer in.”

Alpecin-Fenix kon een ogenschijnlijk ideale situatie dus niet uitbuiten.

“Jammer, maar het was echt een zware wedstrijd. Het was nog beter geweest als er nog een derde renner bij was geweest, maar het was nu zo. Een gemiste kans… Er zat gewoon geen sprint meer in op het einde. We hielden vooral Bora-hansgrohe in het oog omdat zij het talrijkste waren. Het was ook een beetje aan hen om te reageren op Kristoff, maar iedereen zat op de limiet. Tim en ik hadden beide kansen om te winnen, maar we hebben onderweg veel gegeven. Er zijn dus geen verwijten te maken, we waren net sterk genoeg. Ik heb na mijn ziekte ook nog niet het beste gevoel gevonden.”

Jakobsen baalt

Geen enkele renner van Quick-Step Alpha Vinyl in de goeie ontsnapping, ondanks dat die ontstond na waaiervorming. Kopman Fabio Jakobsen baalde als een stekker.

“Er stond veel wind en ik zat in de tweede groep”, aldus de Nederlander, die uiteindelijk 15de werd. “Er is niet altijd plek in de eerste waaier. Normaal komen groep één en twee altijd terug bij mekaar, maar vandaag niet. Ik had zeker gehoopt hier vandaag te winnen. Ik had niet gedacht dat er een groep ging wegrijden en het zou halen. Dat is balen voor mij en balen voor ons. We hebben hard gereden, het was een zware koers. Je kan niet altijd winnen.”

“Er reden twintig jongens weg, daar schoten er dan nog twaalf of dertien van over. Wij waren niet goed genoeg om het gat te dichten. Het was ook jammer dat Dylan Groenewegen en een ploegmaat van hem moesten lossen. Wij moesten het dan samen met Lotto-Soudal oplossen. We werkten goed samen en kwamen zelfs even tot dertig seconden. Ik heb zelf ook mijn duit in het zakje gedaan. Niet zo veel als die andere jongens, want ik moest nog sprinten. Maar helaas kregen we het gat niet dicht.”

“Het is een gemiste kans”, klinkt het. “Maar ik ben een massasprinter en die was er vandaag niet. Ik heb mijn wattages gereden en ik rijd een goed voorjaar, maar de Scheldeprijs was niet voor mij.”