U kent ongetwijfeld het liedje Testament van Boudewijn de Groot. Het begint als volgt: “Na 22 jaren in dit leven maak ik het testament op van mijn jeugd.” 22 jaren is toevallig ook de tijd dat Roger Witters voorzitter is van onze fijne wielerclub De Bokkerijders uit Pelt. Roger is een man uit één stuk, hard werkend, rechtdoor en enorm geëngageerd.

Tijdens de eerste algemene ledenvergadering dit jaar werd door voorzitter Roger na een welkomstwoord een overzicht gegeven van de financiële toestand van de club na de voorbije jaren die, geteisterd door de coronapandemie, natuurlijk qua activiteiten op een zeer laag pitje hebben gestaan. De nieuwe kalender voor het komende seizoen werd uit de doeken gedaan en er werd hoopvol uitgekeken naar een jaar met veel fietsplezier en zonder coronaperikelen. Het moet gezegd, iedereen had er weer zin in, maar hiermee trap ik natuurlijk een open deur in.

Terug naar onze voorzitter. Hij is zoals ik al zei een harde werker, een manusje-van-alles. Vraag hem iets en hij zal het doen. En als hij iets niet weet, slaat hij onmiddellijk zijn netwerkboekje open en neemt hij contact met iemand die zijn probleem kan helpen oplossen. Een voorzitter zoals men ze nog zelden tegenkomt dus.

Maar ook aan zeer goede voorzitters zit natuurlijk een eindig kantje. En zo deed Roger op het einde van de vergadering de mededeling dat hij een stapje terug wil zetten na 32 jaar lid geweest te zijn van het bestuur, waarvan 22 jaar als voorzitter. Iedereen in de club had in de eerste weken van het seizoen al eens opgevangen dat Roger de voorzittershamer ging doorgeven aan een opvolger, maar dat is natuurlijk niet zo vanzelfsprekend. Het zijn grote schoenen die je moet vullen om de taak van Roger met dezelfde intensiteit, hetzelfde engagement, hetzelfde respect voor de leden en dezelfde pittige manier van leiderschap over te nemen. Ik wens zijn opvolger, die bij het schrijven van deze column voor mij nog onbekend was, dan ook veel succes.

Roger gaat onze club natuurlijk niet verlaten, no way. Hij wordt vanaf nu een fietsend lid zoals wij allemaal, zonder de beslommeringen van de dagelijkse werking van de club. Hij gaat het voorzitterschap in het begin missen, daar steek ik mijn hand voor in het vuur. Maar wie Roger kent, weet dat hij nog regelmatig zijn visie, hulp, expertiseen engagement ten dienste zal stellen van de club. Zijn vrouw Marleen zal het waarschijnlijk niet zo erg vinden dat haar echtgenoot nu iets meer tijd met haar kan spenderen. Het is je van harte gegund, Roger en Marleen.

Deze voorzitterswissel is natuurlijk niet het testament van Roger. Dat is immers gewoon een liedje van Boudewijn de Groot waarvan ik hier als hulde aan onze ex-voorzitter de tekst van de eerste strofe even heb aangepast: “Na 32 jaren bij de bokken, maken wij het testament op van de club. Meer dan kwarteeuw hebben we samen opgetrokken, jij gaf alles voor de wielerclub. Wat de toekomst voor de club in petto heeft, is ook voor ons een onbeschreven blad. Maar ik weet, de club der bokken overleeft, ook al is de weg soms smal en glad. Aan de voorzitter die jaren op de bres stond zeggen wij vandaag een welgemeend merci. Het ga je goed, blijf alstublieft gezond en drink met ons een glas of twee of zelfs drie.” Bedankt Roger!

P.S. op de foto ziet u Roger. Wat zegt u? Wie die man is naast onze voorzitter? Euh, een of ander coureurke, ik denk dat hij Boonen of zoiets heet...