DRS, oftewel Drag Reduction System, werd in 2011 in de F1 geïntroduceerd. Het doel was duidelijk: er moest meer ingehaald worden. Door het neerklappen van de achtervleugel, dat enkel mag als een rijder binnen één seconde van de wagen voor hem rijdt, heeft een rijder in enkele duidelijk afgelijnde DRS-zones met minder luchtweerstand te maken. Minder weerstand levert een hogere topsnelheid op, en zo zou dus kunnen worden ingehaald. Een honderd procent artificieel snufje dat door puristen wordt verwenst, maar dat wel al enkele spannende races opleverde, zoals tien dagen geleden in Saoedi-Arabië.

Het vastleggen van de DRS-zones is op elk circuit een evenwichtsoefening, want het inhalen moet ook nog altijd een beetje een uitdaging vormen. Te makkelijke passeerbewegingen leveren immers geen spektakel op. Met vier DRS-zones, nooit eerder werden er zoveel tegelijk gecreëerd, lijken de officials van de autofederatie FIA in Melbourne te ver te zijn gegaan. Inhalen wordt een eitje, stellen sommige kenners. Maar is dat wel zo?

Ten eerste is het op het Albert Park circuit traditioneel ontzettend moeilijk inhalen. Bij de vorige race, in 2019, werd er maar tien keer op de piste ingehaald. Het jaar voordien zelfs maar vijf keer, en in beide gevallen gebeurde zowat driekwart van die passeerbewegingen met hulp van DRS. Door enkele bochten te hertekenen hoopten de Australische organisatoren daar dit jaar iets aan te verhelpen, en met de hulp van een extra DRS-zone zou dat wel eens kunnen lukken ook. Té makkelijk wordt het echter niet.

Vooral omdat de vier zones in Melbourne van een andere aard zijn dan die bij de vorige races in Bahrein en Saoedi-Arabië. Daar kon Max Verstappen bijvoorbeeld eerst Charles Leclerc passeren, waarna de Monegask in de onmiddellijk daarop volgende zone kon terugslaan. Een scenario dat er in Australië niet in zit. De vier zones zijn er eigenlijk twee die in twee werden geknipt, waardoor de rijder met de open vleugel in de eerste zone, ook in de tweede zone die vleugel kan neerklappen. Idem voor zone drie en vier. Een onmiddellijke reactie van de voorligger zit er dus niet in, waardoor het best zou kunnen dat de officials een goed compromis hebben gevonden.