De kiem van de selectiecriteria wordt gelegd midden september. De Red Flames hebben enkele maanden eerder hun ambitie uitgesproken om voor het eerst in hun geschiedenis het WK te halen, maar de WK-kwalificatie start in september meteen in mineur. De Flames spelen slechts gelijk tegen Polen. Ze liggen fysiek onder en missen – niet voor het eerst – duelkracht.

Na onderling overleg tussen stafleden en speelsters is het duidelijk: de tijd van spreken is voorbij, die van limieten aangebroken. De speelsters in de selectie beamen dat ze toen akkoord gingen. “We hebben een bepaalde ambitie en dus zijn er dingen afgesproken die we moeten halen om aan die ambitie van top acht in Europa te voldoen. Iedereen kan zich daarin vinden en daar is inderdaad over gepraat”, legt Red Flame Julie Biesmans uit. “We beseffen natuurlijk ook dat dat naar de buitenwereld toe misschien hard kan overkomen en het zal ook wel hard aankomen bij speelsters, maar iedereen staat erachter.”

Het past allemaal in de filosofie van de voetbalbond: het vrouwenvoetbal vooruit stuwen, zowel onder- als bovenaan de piramide. Sinds 2015 worden er bij de Red Flames screeningsstages gehouden. Gps-systemen, bloedanalyses, een sportdiëtist en nog een resem vernieuwingen worden ingevoerd. Ze zorgen voor een serieuze vooruitgang bij de Flames, met onder meer een eerste EK-deelname in 2017. Zes jaar later is het tijd om opnieuw een stap vooruit te zetten en dat betekent grenzen trekken aan de hand van drie zones: groen, oranje en rood. Wie vanaf oktober 2021 op bepaalde fysieke parameters in de rode zone zit, valt uit de selectie.

Wat die parameters precies inhouden, is privé klinkt het bij de voetbalbond. Dat ze op internationaal niveau liggen, individueel bepaald zijn en naar alle waarschijnlijkheid (onder andere) uit loopgegevens en ook uit vetmetingen bestaan, is wel duidelijk. Binnen de staf van de Red Flames weten ze bijvoorbeeld wat pakweg de linksachter van Lyon loopt op een looptest. Daaraan spiegelen ze zich.

Strenger dan Europese kampioen

En dat Davinia Vanmechelen zegt dat haar gewicht het probleem is, zegt ook het een en het ander. Zij is na Justien Odeurs het tweede slachtoffer dat (voorlopig) naast de selectie valt vanwege die fysieke parameters. “Die vereisten zijn toch wat extreem”, vindt Vanmechelen. “Ik hoorde het onlangs nog van iemand in de Nederlandse nationale ploeg. Zij zijn Europees kampioen en onze parameters zijn strenger dan die van hen, beweert ze.”

Zowel Vanmechelen als Odeurs doen het bij hun club wel goed en tellen behoorlijk wat caps, maar dat vindt Serneels geen argument. “Op dit ogenblik was het voor Davinia niet voldoende om op een internationaal niveau voor de Flames te spelen. We hebben rond Kerstmis een heel duidelijke evaluatie gemaakt van 2021. Als de parameters te streng zijn, dan zal ik misschien mijn hele staf moeten veranderen. We hebben die met heel bekwame mensen afgesproken, ieder binnen zijn domein. Er zijn trouwens heel veel actoren die bepalen wie wel of niet in de selectie zit.”