Fier stond een visser langs de plas in Hengelhoef naar zijn ‘trofee’ te kijken. Een - uit de kluiten gewassen - karper. Na de nodige bewijsfoto’s om zijn straffe verhaal aan een of andere toog in Limburg te stofferen, ging de vis terug het water in. De visser genoot duidelijk nog na en vertelde mij alvast een verhaal van een nog groter exemplaar dat hij hier ooit ving. Zijn handen gingen bij elke zin een stukje verder uit elkaar, zodat ik zijn vangst van dat moment met mijn eigen ogen zag groeien. Want groeien, dat kunnen karpers.Nu begeef ik mij op glad ijs. Of moet ik zeggen glad water, want dat is zijn leefgebied. Vissen zijn voor mij namelijk een niet zo bekend domein. Mijn eigen ervaring met deze wezens, beperkt zich tot zeldzame vispartijtjes in een forellenvijver tijdens mijn jeugd. Alvast geen referentie, want daar werden de te vangen exemplaren naargelang je financiële bijdrage, vlak bij je zitplaats uitgezet. Karpers, dat is een heel ander verhaal als ik deze visser moet geloven.Zo blijkt dat de ene karper de andere niet is. De beroemde koi bijvoorbeeld - afkomstig van het land van de rijzende zon, Japan - is ook een karper. De goudvis - die bij sommigen van jullie rondjes draait in een kom op je kast - hoort ook bij deze familie. Al gauw zit ik bij kroes-, spiegel- of grote schubkarpers. Dan hebben we ze nog niet allemaal gehad.Ik ga mij dan ook niet wagen aan uitspraken over deze soort, die mij zonder twijfel mails of telefoontjes gaan opleveren van de echte vis-specialisten. Wat ik wel weet, is dat karpers niet zo een goede reputatie hebben. Zeker niet in natuurbeheer-middens. Door hun manier van voedsel zoeken - ze woelen systematisch de bodem om - zorgen ze voor een kalere bodem en heel troebel water. Ze gaan hiervoor rechtop in het water hangen. In ondiep water zie je dan soms zelfs hun staart boven het wateroppervlak komen piepen. Ze grazen als het ware de bodem af. Eigenlijk zijn het de koeien van onze vijvers.Tijdens mijn zoektocht naar info, las ik dat de grootste karper die ooit in ons land werd gevangen, maar liefst 40 kg woog. Een spiegelkarper met de naam de Mohikaan. Als ik mocht kiezen, had hij Bella geheten, dat is meer een koeiennaam, vind ik.Foto: Jos Vandebergh

https://limburgs-landschap.be