Zo riep ‘Collecti.ef 8.Maars’ bijvoorbeeld op tot de vierde nationale vrouwenstaking op 8 maart. Vrouwen en genderminderheden werd gevraagd om de zorgtaken te staken of om het betaalde werk of de lessen te onderbreken. Op die manier wil het collectief de aandacht vestigen op de cruciale rol van de vrouw in de maatschappij en de ongelijkheid en discriminatie waarmee zij nog steeds te maken krijgt.

“De samenleving is doordrongen van seksisme en seksueel, psychologisch, economisch, juridisch en fysiek geweld zijn dagelijkse kost. Van het beleid zou je een daadkrachtige aanpak verwachten, maar het neoliberale, veiligheids- en racistische beleid vergroot de ongelijkheid alleen nog meer”, aldus Collecti.e.f 8.Maars. Met de feministische staking neemt het collectief het hef in eigen handen. In de namiddag vindt ook een vrouwenmars in Brussel plaats.

“Er zit een structurele ongelijkheid ingebakken in onze samenleving”, valt te lezen op de site van Collecti.e.f 8.Maars. Die ongelijkheid is bijvoorbeeld sterk zichtbaar aan de hand van de loonkloof, die op jaarbasis (en zonder correctie voor arbeidsduur) in 2021 opliep tot 23 procent. Zo blijkt uit cijfers van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen. Maar ook de pensioenkloof is een groot probleem. Onder andere vakbond ACV lanceerde een campagne om hier de aandacht op te vestigen.

De evolutie naar meer gelijkheid verloopt traag en stuit op “verschillende subtiele weerstandsmechanismen” die de ongelijkheid in stand houden, zo verklaart Nathalie Fragneux, professor aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte van de UCLouvain. De ongelijkheid houdt bovendien verband met de internalisering van genderrollen, zeker in gezinsverband. “Het werk van vrouwen in het gezin blijft onzichtbaar, terwijl een man die huishoudelijke taken of opvoedingstaken op zich neemt, geëerd wordt”, reageert Fragneux.