De problemen ontstonden drie jaar geleden. In november 2018 lanceerde Dolce & Gabbana de ‘DG Loves China’-campagne, specifiek gericht op de Aziatische markt. Daarin kwamen logischerwijs Aziatische modellen aan bod. Een van de dames probeerde Italiaanse gerechten te eten met stokjes. Dat schoot bij velen in het verkeerde keelgat.

“Racistisch en ronduit beledigend”, opperde Diet Prada toen. Het luxelabel kwam in het oog van een storm terecht en moest de dag na het verschijnen van de campagne noodgedwongen de peperdure modeshow in Shangai annuleren. Daarbij kwam dat er in dezelfde periode een Instagramgesprek lekte van Gabbana waarin hij anti-Aziatische opmerkingen deed. Ondanks excuses van het merk, dat initieel de Chinese cultuur wilde vieren, kwam het tot een boycot van het merk van Aziatische klanten.

LEES OOK. Dolce & Gabbana beschuldigd van racisme in campagne

Diet Prada had daar een aandeel in: het account riep de miljoenen volgers op om het merk links te laten liggen. Dat bleef niet zonder resultaat: er doken filmpjes op van ex-fans op die kleding en accessoires van het label vernietigden. Domenico Dolce en Stefano Gabbana hebben de impact gevoeld. Ze moesten onder andere winkels sluiten in verschillende Chinese steden. Het heeft hen naar eigen zeggen al zo’n 450 miljoen euro gekost om de imagoschade te herstellen. Uit gerechtelijke documenten, die in 2019 al opgemaakt werden in Milaan, blijkt dat ze zo’n 500 miljoen euro schadevergoeding eisen.

Het nieuws van de rechtszaak raakte pas dit weekend bekend omdat Diet Prada de info zelf deelde via het account. Tony Liu en Lindsay Schuyler verweren zich tegen Dolce & Gabbana. Ze vinden dat hun berichten onder het recht van vrije meningsuiting vallen. Susan Scafidi, oprichter van Fashion Law Institute, vind het trouwens vreemd dat ze rechtszaak wordt aangespannen in Milaan. “Ze had moeten aangespannen worden in de Verenigde Staten, waar Tony en Lindsey wonen, of in China, waar Dolce & Gabbana een show moest annuleren.”

De expert stelt dat de designers de zaak in Italië willen laten behandelen om er hun voordeel uit te halen. Twee dingen zijn volgens haar zeker: “Net als de Verenigde Staten beschermt Italië de vrijheid van meningsuiting en de strijd tegen racisme is een universele zorg.”