Het is ondertussen zo’n vijf maanden geleden dat actrice en popster Hilary Duff, vooral bekend van haar rol als Lizzie McGuire, voor de tweede keer mama werd. Dochtertje Banks kwam ter wereld via een onderwaterbevalling. Duff deelde op Instagram een zwart-witfilmpje van hoe ze in een bad vlak na de geboorte het kleine meisje in haar armen neemt, omringd door haar man Mike, haar moeder en haar zus.

Een mooi tafereel en vooral een emotionele gebeurtenis. “Ik heb lang getwijfeld of ik dit wel zou delen, net omdat het om zo’n persoonlijk moment gaat”, zegt ze in een reactie op Instagram. “Maar het was zo fantastisch en zo belonend (maar ook wel verrassend) dat we elkaar vlak na de geboorte knuffelden.” Op de beelden zie je inderdaad het kleine meisje haar armen uitstrekken en haar mama omhelsen, tot groot jolijt van de omstaanders.

Ideaal scenario?

Het zijn ook beelden die een ideaal scenario weergeven, maar is de realiteit net zo? We vroegen het aan dr. Suzy Van Erum van het AZ Sint-Jan Brugge-Oostende. Het ziekenhuis was meer dan dertig jaar geleden een van de pioniers in onderwaterbevallingen in ons land. Zowat de helft van de bevallingen gebeurt er vandaag nog steeds op die manier, wat in vergelijking met andere ziekenhuizen een bijzonder hoog cijfer is.

“Dat scenario klopt wel in grote lijnen. De onderwaterbevallingen gebeuren hier vaak terwijl de moeders met veel warmte en familie omringd zijn. Ze krijgen dan ook meteen de kans om het kindje op hun buik te nemen”, zegt Van Erum. “Wij beschikken zelfs over een jacuzzi waar de vrouw en haar partner samen in kunnen zitten voor de werkelijke arbeid van start gaat.”

“Veel succes”

In het AZ krijgen de vrouwen altijd alle mogelijkheden uitgelegd en de keuze is vrij. Toch opteert zo’n vijftig procent voor een onderwaterbevalling. “De methode heeft bij ons veel succes. We hebben meer natuurlijke bevallingen, zonder epidurale. Bevallen op die manier zorgt ervoor dat de pijn vanzelf vermindert en dat de arbeid vlotter gaat.”

Toch kan een onderwaterbevalling niet in alle omstandigheden plaatsvinden. “Je moet minstens 37 weken ver zijn. Dat is de belangrijkste voorwaarde. Enige schrik is trouwens nergens voor nodig. Er zijn niet meer risico’s aan verbonden dan aan een gewone bevalling en er zijn hier weinig incidenten”, besluit Van Erum.