“De context voor de Zweedse coalitie (zoals de regering-Michel ook genoemd wordt, nvdr.) was uitermate gunstig”, zegt Dave Sinardet, politicoloog aan de Vrije Universiteit Brussel en de Université Saint-Louis. “Voor het eerst sinds 1830 was er een legislatuur van vijf jaar. Voor het eerst in twintig jaar had de regering vier jaar zonder verkiezingen voor zich. Er was geen staatshervorming en met amper vier partijen is de regering ook vrij homogeen samengesteld.”

Als je al die factoren samentelt, kan je volgens Sinardet niet anders dan besluiten dat de huidige federale regering heeft teleurgesteld. “Vergelijk het met de regering-Di Rupo. Die had een legislatuur van amper twee jaar en enkele maanden na de installatie van de regering waren er opnieuw verkiezingen in het land. Er was wél een staatshervorming die doorgevoerd moest worden én er zaten zes partijen met verschillende ideologieën in de meerderheid. Ik ga niet zeggen dat ze het briljant gedaan hebben, maar gezien de context hebben ze het nog vrij goed gedaan. Minder teleurgesteld alleszins. We mogen meer verwachten van de huidige regering.”