"Ik ben depressief en heb verschrikkelijke hoofdpijn. Hoe kan het ook anders?",klinkt het. De gruwel zit opgesloten sinds de zomer van 1996.

Staatsmisdrijf

Ondanks veroordeeld te zijn, beweert Dutroux nog steeds onschuldig te zijn. "De zaak-Dutroux is een staatsmisdrijf…Ik ben geofferd op het altaar van persoonlijke belangen, kasten, instellingen en de georganiseerde misdaad".

In zijn brieven aan Anne-France Somers vindt hij geen goede woorden over zijn jeugd. "Ik heb een degelijke persoonlijke ervaring van wat het leven of het overleven van een ongewenst kind kan zijn, met alle gevolgen dat dat op korte en lange termijn kan hebben. (...) Zowel mijn vader als mijn moeder vielen me lastig. Toen ik 5 jaar was, moest ik de bus alleen nemen. Tot mijn 29 jaar wist ik me echter uit de slag te trekken, zonder stommiteiten te begaan."

Boek

Dutroux denkt er aan om een boek te schrijven. Hij is naar eigen zeggen nog op zoek naar een buitenlandse uitgever en een auteur die hem wel bijstaan.

Over zijn cel in de gevangenis van Nijvel is hij ook niet tevreden. Het is er naar verluidt te koud. De pedofiel zou over geen verwarming beschikken. "Ik mag niet gaan werken of naar de mis gaan. Ik ben hier een tweederangs-Jood, een tweederangs-Dreyfus. Ik overleef."