“Vijfhonderd?” Om half 10 in de ochtend durft coördinator Kenneth Ramaekers het zelf niet in te schatten: “Op een normale dag hebben we 160 bezoekers”. Maar hij weet nu al: dit is geen normale dag. Al om 9 uur is Federico Van Lunter opgedaagd, als eerste en een winteruur te vroeg. “700 euro heb ik op zak”, zegt de 24-jarige, hippe, Genkenaar. “Niet alleen voor mij, ook voor mijn moeder, m’n vriendin en wat collega’s.” In die volgorde, vooral de handtassen van Michael Verheyden zijn op voorhand gescreend op het internet. Bijna even vroege vogel Jasmine Postelmans uit Houthalen hoopt op een handtas voor mama en laarzen voor zichzelf.

Zachtjes druppelt de gang voor het Modemuseum dicht, om 10 uur betaalt Federico als eerste 3 euro. De sluizen gaan open, dat doen ook de eerste portemonnees. Recht op doel, de handtassen van de Genkse ontwerper zijn gegeerd, hij ziet het glimlachend aan: “Mensen lijken te denken dat als ze het hier niet vinden, dat ze het dan nooit zullen vinden.”

Waar zijn de pashokjes, vraagt een mevrouw. “Geef uw paspoort aan de verkoopster en ga dan passen in de toiletten.” Dat doet mevrouw. “Dat is het verschil met Brussel of Antwerpen”, zegt Ramaekers. “Op stockverkopen daar trekken mensen ongegeneerd hun blouse uit om te passen. Zo is Hasselt niet.” Tenzij je man bent. Mét karkas. Bij Yntimity, waar rode setjes van Marlies Dekkers je toelachen, trekken Chiel Motten en Joren Vanderspicken hun T-shirt uit. Je ziét van waar ze elkaar kennen: “Van de fitness.” Chiel koopt bij Bush Bazar een jas van 175 in plaats van 400 euro en een onderhemd van Bikkembergs. “Zou me 109 euro kosten, maar nu maar 50”, zegt Chiel. Dat is het waard. “Ik zie er graag goed uit.”

Zo is Hasselt niet, het zinnetje zingt na als de ontgoocheling in de ogen van Rina Wagemans uit Diepenbeek blinkt. Daarnet paste ze bij Multiple gretig ringen. “Ik deed er deze morgen speciaal geen aan om goed te kunnen passen. Ik hou van ringen. Maar de mevrouw voor me nam net de twee die ik wilde. Spijtig.”

Spijtig, maar vechten doen ze hier niet. Zo is Hasselt niet. En dan staat Carine Deroulou uit Hoeselt voor de enige spiegel. Met twee jasjes. De prijs is dezelfde. Die of die of die of die. De goesting pingpongt. “Welke zou ik nemen”, vraagt ze. Ik kijk en toon er eentje. “Daar ga je het langst plezier van hebben”, zeg ik professioneel. Ze neemt ‘m! Zeven uur later plooit Michael Verheyden z’n bijna lege kraam op en sluit Kenneth Ramaekers de deur achter 1.352 ruggen. Op dat moment koestert Federico al urenlang zijn enige aankoop: een handtas van Dior Homme. “Voor de dames vond ik niks”, zegt hij. Z’n tas kost toch nog 200 euro. “Ach”, knipoogt hij. “Fashion over function.” Zo sust men een geweten.

Rik VAN PUYMBROECK