Maandag staat ze voor het eerst oog in oog met Adam Giza, de jonge Pool die twee jaar geleden met vijf messteken een einde maakte aan het leven van haar zoon Joe.

Françoise Van Holsbeeck is de afgelopen twee jaar door een hel gegaan. ”Ik ben mijn kind kwijt. Niet door een ziekte of door een ongeval, want daar zou ik misschien nog mee kunnen leren leven. Mijn zoon werd brutaal vermoord. Door een leeftijdsgenoot dan nog. Zoiets kan en mag je niet aanvaarden. ”

Kon niets meer

Twee jaar is het intussen al geleden dat Joe Van Holsbeeck, de 17-jarige spring-in-’t-veld van de familie, werd doodgestoken in het Centraal Station van Brussel. Françoise werkte toen nog als opvoedster. Na de dood van Joe lukte dat niet meer.

”Ik kon eigenlijk niets meer. Durfde zelfs niet buitenkomen.Elke middag, rond het tijdstip dat Joe stierf, brak het angstzweet me uit. Vandaag gaat het iets beter, maar ik heb nog veel moeilijke momenten. Na het proces hoop ik eindelijk rust te vinden.”

Radio

Françoise, die de contacten met de media tot nu toe altijd aan haar man Guy overliet, hoorde het verschrikkelijke nieuws die 12de april 2006 op de RTBF-radio. Er was een tiener neergestoken in het Centraal Station. Ze dacht even aan haar eigen zoon die op dat moment in Brussel was, maar zette die zwarte gedachten meteen weer uit haar hoofd. Wie zou haar Joe, de vriend van alleman, zoiets kunnen aandoen? Ze kan het vandaag nog altijd niet begrijpen. Voor een mp3-speler dan nog.

Geen blik

Maandag zal ze voor het eerst oog in oog staan met de jonge Pool die haar leven zo door elkaar heeft geschud. ”Als hij zich excuseert in de rechtszaal, zal ik zijn verontschuldigingen niet aanvaarden. Daar is het te laat voor. Ik zal hem ook geen blik gunnen. Zijn ouders evenmin. Wij zijn thuis nochtans erg tolerant, maar de moordenaar van mijn zoon vergeven? Nooit!”

Lees het volledige interview in de krant.