La Doyenne is de oudste klassieker op de kalender, met 1894 als geboortejaar. De ultieme challenge over hellingen met ronkende namen als La Redoute, Wanne, Stockeu, Haute-Levée en sinds enkele jaren Saint-Nicolas. Niet voor knapen dus, eerder voor volgroeide renners. En dan kijken we met zijn allen weer de richting uit van wie hun stempel drukten op de Amstel Gold Race en Waalse Pijl.

Achterom blikken leert ons dat LBL alleen in theorie een Belgische wedstrijd is. Onze jongens leiden met 57 overwinningen nog altijd de eeuwige zegestand, met een ruime voorsprong op Italië met twaalf stuks. Maar na de passage van Eddy Merckx, met vijf overwinningen leider op de ranglijst, ging het snel bergaf. Precies dertig jaar geleden won zijn meesterknecht Joseph Bruyère zijn tweede. In de drie decennia die volgden, lukte dat de Belgen nog precies drie keer: Eric Van Lancker (1990), Dirk De Wolf (1992) en Frank Vandenbroucke (1999).

In dezelfde tijdspanne pleegden de Italianen elf van hun twaalf staatsgrepen, gemiddeld één keer om de drie jaar. Met veelvraten als Moreno Argentin, Michele Bartoli en Paolo Bettini koloniseerde Italië de Ardennen.

De vrees is groot dat die trend voorlopig niet om te buigen is. Met een getormenteerde wereldkampioen, ontwapenende Damiano Cunego, stille werker Davide Rebellin en een hele resem andere lichtvoetigen is de Laars weer klaar om hard te schoppen.