De kranige dame uit Zoutleeuw die afgelopen week haar 112de verjaardag mocht vieren. Honderdentwaalf jaar! Zij heeft meer meegemaakt dan wie dan ook: twee wereldoorlogen, de opkomst van de auto, de televisie, de computer ... Ongelooflijk dat zij zoveel ingrijpende innovaties met eigen ogen heeft aanschouwd. Ogenschijnlijk geleidelijk, maar als je terugblikt. Wow!

We zeggen dan wel eens dat er nooit meer zo’n wereldschokkende gebeurtenissen gaan plaatsvinden. Dat innovatie niet meer in die mate zal gebeuren. Haar jeugd was immers nog vol onverharde wegen waar je met paard en kar het dorp uittrok. Als je al op pad ging. Het moet echt een leven van bijzondere verwondering geweest zijn. Uit pure nostalgie besluiten we dan al snel dat de toekomst nooit zo verwonderlijk kan zijn. Maar daar zijn we mis. Flagrant mis.

Laten we even gaan tijdreizen naar het jaar 2073. Het jaar waarin ik 100 jaar zal worden. Hoop te worden. Mijmerend over hoe het vroeger was. Toen je nog een steak frit kon eten en weten dat dat immer perfect stukje vlees niet 3D geprint werd, maar afkomstig was van een koe uit de wei. Ik zal mijn achterkleinkinderen over de bloemetjes en de bijtjes vertellen.

Hoe je vroeger nog fysieke seks had. Die passionele worsteling waarbij lichaamsvochten zich nog echt vermengden om te eindigen met een sigaret in de hand. Ik zie de wenkbrauwen van mijn nageslacht fronsen. Hen lijkt niets logischer dan het virtueel breincopuleren. Properder ook. Het klinkt misschien onwaarschijnlijk, maar ook Fanny had zich op haar 18de verjaardag nooit kunnen inbeelden dat we ooit in een vliegtuig zouden stappen om naar Turkije, Thailand of Zuid-Afrika af reizen.

Of dat we met familieleden kunnen Skypen die 10.000 kilometer verder wonen. En dat een robot vandaag ons gras autonoom kan afrijden. Een robot die verder zal evolueren tot de perfecte huishoudster, kinderoppas en leraar. Geloof me vrij, de toekomst is zelfs fascinerender dan het verleden. De vooruitgang die we de laatste honderd jaar gekend hebben, zal verbleken met hetgeen ons te wachten staan. En ja, ook wij gaan - op hoge leeftijd - grappend terugblikken naar het jaar 2014 waarin auto’s massaal stilstonden op ‘den E40’. Vol ongeloof dat we ooit zelf eigenaar waren van een wagen en vrijwillig achter het stuur kropen om dan uren van onze kostbare tijd te verliezen. Wedden?

Vanzelfsprekend,

Nick Decrock

Reageer op Twitter: @ndecrock