Op woensdag 21 maart 2012, een week na het ongeval, worden de slachtoffers van de busramp te grave gedragen. In de evenementenarena van De Soeverein in Lommel vindt een indrukwekkende plechtigheid plaats waar 5.000 mensen afscheid nemen van de slachtoffers van ’t Stekske. Presentator Bart Peeters praat het geheel aan elkaar, en onder andere Clouseau brengt een pakkend muzikaal eerbetoon. Het is een beeld dat zeer veel mensen tot op de dag van vandaag bijblijft, vertelt HBvL-journalist Koen Snoekx in de podcast.

BELUISTER DEEL 1. Tien jaar na de busramp van Sierre: “Alle ouders die geen goed nieuws kregen: sorry”

“Emotioneel en waardig afscheid”

“De meest beklijvende gebeurtenis in de dagen na het ongeval was zonder twijfel de begrafenisplechtigheid in De Soeverein”, zegt Koen. “Ik herinner mij dat er heel veel kinderen aanwezig waren, want zij waren allemaal vriendjes en vriendinnetjes kwijtgeraakt. Het afscheid was heel emotioneel, maar tegelijkertijd ook zeer waardig. Het was enorm pakkend om al die kistjes vooraan in die zaal te zien staan; op dat moment besefte je pas hoe immens die ramp was, hoe zwaar de tol was. Ja, ik moet zeggen dat dit een van de emotioneelste gebeurtenissen was die ik tot nu toe in mijn carrière als journalist heb meegemaakt.”

Ook collega-journalist Marij Wyers, die vanuit Sierre verslag had uitgebracht over het busongeval, is in De Soeverein aanwezig. “Toen zijn bij mij alle emoties naar boven gekomen die ik tijdens het uitoefenen van mijn job in Zwitserland niet had kunnen uiten. Maar op dat moment, daar in die massa, zijn de tranen gekomen.”

BELUISTER DEEL 2. De busramp van Sierre: “We gaan nooit weten wat er gebeurd is. Wie kan het ons vertellen?”

“Slechts een pleister op de wonde”

“Van het afscheidsmoment blijft me vooral de schoonheid bij. De schoonheid in alle lelijkheid die we toen moesten verdragen”, vertelt toenmalig burgemeester Peter Vanvelthoven, die tijdens de plechtigheid een afscheidsrede brengt. “Maar als ik die beelden oproep, dan zie ik schoonheid. Ook intens verdriet, dat sowieso, maar door iedereen die betrokken was, is die plechtigheid op een heel mooie manier vorm gegeven. Het is uiteindelijk iets geworden waarvan iedereen zei: ‘Ja, dat heeft ons gesteund in het verdriet.’ Maar ja, ‘t is maar een pleister op een wonde die nooit weg is, hé.”

LEES OOK. Janne en Yoëlle overleefden busramp Sierre: “We praten alleen nog maar over de leuke dingen van die skivakantie”